الهی نامه

wikinoor: زبان فارسی ، نوشته استاد حسن زاده ، در موضوع مناجات با خدا است.
استاد حسن زاده، خود، در وصف الهی نامه چنین می نگارد: «الهی نامه، کلماتی چند است که از سنوات هزار و سی صد و نود تا نود و چهار هجری، به قلم این کمترین، حسن حسن زاده آملی، به اقتضای تبدل بال و تحول حال، به رشته نوشته درآمده است، لذا در تلقی آن تثبت لازم است که در واقع تنافی ، منتفی است. طبعم به طبع آن راغب نبود که نشر آن را چه سود؟ جز اینکه با تصویب و ابرام اصدقای فاضل مرکز نشر فرهنگی رجاء، زادهم الله تعالی رجاء، از ساحت قدس قرآن مجید به صورت استخاره ، استجازه نموده ام، به جواب و اجازت این کریمه مبارکه تشرف یافته ام: و فی نسختها هدی و رحمة للذین هم لربهم یرهبون... به رجاء واثق اینکه بعضی از نفوس مستعده را مفید افتد، جمع بر نشر آن صورت گرفت».
ساختار
در آغاز کتاب، یک مثنوی بیست و سه بیتی است و به دنبال آن متن کتاب که به صورت نثر و در برخی از مواقع هم مسجع است، ذکر شده است.
گزارش محتوا
این کتاب، علی رغم کوچکی حجمش، متن پرسوز و گدازی است که مرغ روح را در بی کران فضای عرفانی به پرواز در آورده و تا اوج خلوتگه عشاق پاک باخته همراهیش می کند. الهی نامه، گدازه های آتشینی است که از ژرفای آتشفشان دل پرجوش و خروش و تفتیده استاد حسن زاده، فوران کرده و در صحرای دل آنانی که در آرزوی محبوب به سر می برند، جاری و به آنها نوید وصل می دهد. الهی نامه، شراره های سوزانی است که اگر در جان هر به جان آمده ای بیفتد، به یک باره خرمن هستیش بسوزد و در دریای فنایش غرقه سازد. بالاخرة الهی نامه، دفتری است که رایحه بهشتیش، عشاق جمال دوست را سرمست و از هر گونه خودبینی و خودستایی فارغ می نماید. نمونه هایی از مطالب کتاب: الهی حسن تویی و حسن، حسن نماست. الهی عمری آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم. الهی پرندگان، همه، یک طرف و مرغ عشق ، یک طرف؛ گیاهان، همه، یک جهت و گیاه عشق، یک جهت؛ همه درس ها یک جانب و درس عشق، یک جانب؛ همه، یک سوی و عشق، یک سوی. الهی از سجده کردن شرمسارم و از سجده سر برداشتن شرمسارتر. الهی شکرت که همه نقش ها بر آب شد و کثرتی که حجاب بود، سراب شد. الهی موج از دریا خیزد و با وی آمیزد و در وی گریزد و از وی ناگزیر است «انا لله و انا الیه راجعون». الهی با اجازه ات نام عالم را عشق آباد گذاشته ام. الهی جان به لب رسید تا جام به لب رسید. الهی همه تو را خوانند؛ قمری، به قوقو، پوپک، به پوپو، فاخته، به کوکو، حسن، به هوهو. الهی خروس را در شب خروش باشد و حسن خاموش باشد.
وضعیت کتاب
...