میمونه بنت حارث

[ویکی فقه] میمونه دختر حارث بن حزن بن بجیر هلالی از همسران عرب غیر قریش و آخرین همسری بود که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) او را به عقد خویش درآوردند.
میمونه دختر حارث بن حزن بن بجیر هلالی از همسران عرب غیر قریش و آخرین همسری بود که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) او را به عقد خویش درآوردند. ایشان هفت سال قبل از بعثت متولد شدند. گفته شده نامش در ابتدا بره یا سره بود، تا این که بعد از ازدواج با رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) حضرت نامش را به میمونه تغییر دادند. مورخان و علمای علم نسب، نسب کامل ایشان را «بره بنت حارث بن حزن بن بُجَیر بن الهَزم بن رُوَیبَة بن عبدالله بن هلال بن عامر بن صعصعه» دانستند، ضمن اینکه مادرش را نیز هند دختر عوف بن زهیر و به قولی خوله بنت عمرو بن کعب معرفی کرده اند. ایشان خواهر ام الفضل لبابه کبری دختر حارث همسر عباس عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) و لبابه صغری مادر خالد بن ولید است. همچنین ام المؤمنین زینب بنت خزیمه و نیز اسماء بنت عمیس همسر جعفر بن ابیطالب و سلامه بنت عمیس (سلمی) همسر حمزه سیدالشهداء خواهران مادری او محسوب می شوند. او خاله خالد بن ولید و ابن عباس است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در حدیثی از میمونه، ام الفضل و اسماء بنت عمیس به عنوان اخوات مؤمنات نام برده اند.
همسران سابق
در ذکر نام شوهران سابق ایشان اختلاف است؛ اما آنچه که مشهور و معروف است، این است که ایشان قبل از اسلام و در زمان جاهلیت به همسری مسعود بن عمرو بن عمیر ثقفی درآمد؛ اما پس از چندی از او جدا شد و با ابو رهم بن عبدالعزی ازدواج کرد و تا زمان مرگ ابو رهم با او همراه بود. عده ای از مورخان از سخبرة بن ابی رهم، حویطب بن عبدالعزی، فروة بن عبدالعزی، عمیر بن عمرو و.... بعنوان همسران میمونه نام برده اند.
واقعه ازدواج میمونه با پیامبر
در سال هفتم هجری هنگامی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) به همراه سایر مسلمانان برای انجام عمره قضا راهی مکه شدند، میمونه از بزرگی و هیبت مسلمانان در شگفت شد و به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) علاقه پیدا کرد. او این موضوع را با خواهرش ام الفضل همسر (عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر) در میان گذاشت، عباس هم این مساله را به اطلاع پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) رسانید، از آنجا که میمونه زن با ایمانی بود و علاقه اش نیز از همین ایمانش برخاسته بود، آن حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) جعفر بن ابی طالب را جهت خواستگاری به سوی او فرستاد. نقل است هنگامی که خبر خواستگاری رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) به او رسید، سوار بر شترش بود، در این هنگام از سر شادمانی فریاد برآورد: «شتر و آن کس که برآن است، از آن خدا و رسولش باد.»
نزول آیه در شان میمونه
...