سوره لقمان

wikishia: ترتیب نزول پنجاه و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره صافات و پس از آن سوره سبا نازل شده است.
تعداد آیات این سوره از نظر اهل حجاز 33 آیه و از نظر دیگران 34 می باشد. قراء کوفه «الم» را یک آیه و قراء بصره و شام «مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ» را آیه ای می دانند.
ابی بن کعب از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله روایت کند که فرمود: آن کس که سوره لقمان را بخواند در قیامت لقمان با او دوست بوده و ده برابر اجر آن کسی که بخوبی ها عمل کرده و از بدی ها دوری نموده به او پاداش داده می شود.
محمد بن جبیر عزرمی از پدرش و او از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمود: آن که سوره لقمان را در هر شب بخواند خداوند سی فرد از ملائکه را بر او می گمارد و تا به صبح او را از شرور شیطان و یارانش حفظ نمایند و اگر در روزش قرائت کند آنان تا غروب از شرور شیطان و یاران آن حفظش خواهند نمود.
غرض این سوره- به طوری که آغاز و انجام آن، و نیز سیاق تمامی آیات آن اشاره می کند- دعوت به توحید و ایقان و ایمان به معاد، و عمل به کلیات شرایع دین است. از ابتدای سوره پیداست که در باره بعضی از مشرکین نازل شده، که مردم را از راه خدا و شنیدن قرآن، به وسیله تبلیغاتی دروغ جلوگیری نموده، می خواستند مساله خدا و دین را از یاد مردم ببرند، اتفاقا روایت وارده در تفسیر آیه" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ ..."- به طوری که خواهید دید- نیز همین را می گوید. پس این سوره نازل شد تا اصول عقاید و کلیات شرایع حق را بیان نماید، و در برابر احادیث سرگرم کننده آنان مقداری از داستان لقمان و مواعظش را ایراد کرده است