تقی الدین نهبانی

[ویکی فقه] تقی الدین نهبانی، عالم، قاضی و بنیانگذار حزب آزادی بخش اسلامی فلسطین در قرن چهاردهم هجری می باشد.
بیستم میلادی. وی در ۱۳۲۷ ق/ ۱۹۰۹ در روستای اجزم (از توابع شهر حیفا) به دنیا آمد. پدرش شیخ ابراهیم، معلم و مفتی شام بود. تحصیلات مقدماتی را در سوریه گذراند و آن را در ۱۹۲۲ در زادگاهش تکمیل کرد. وی در سیزده سالگی حافظ قرآن شد. آنگاه به مصر سفر کرد تا در الازهر به تحصیل بپردازد. وی توانست به درجه «عالم» از دانشکده شریعت دانشگاه الازهر نایل آید و پس از آن به «کانون جهانی قانون شرع» زیر نظر دانشگاه الازهر وارد و اجازه قضاوت گرفت و سپس دو سال در دارالعلوم به مطالعه زبان عربی پرداخت و موفق به دریافت گواهینامه تحصیلی زبان و ادبیات عرب شد.بعد از اتمام تحصیلات به حیفا در فلسطین بازگشت و مدرس علوم شرعی گردید تا به این وسیله به گسترش روح ملی گرایانه دینی دانش آموزان و تاثیرگذاری بر تفکر و گرایشات آینده آنها کمک کند. او مدتی بعد به قضاوت در دادگاه های شرعی بیسان، طبریه، قدس ، رام الله و حیفا پرداخت.
شروع فعالیت های سیاسی
پس از قیام مردم فلسطین و شهادت شیخ عزالدین قسام، وی علاوه بر فعالیت های قضایی به فعالیت سیاسی پرداخت و «جمعیت اعتصام اسلامی» را در ۱۹۳۸ تاسیس کرد که اهداف آن بیرون راندن اشغالگران انگلیسی از فلسطین و جلوگیری از مهاجرت یهودیان به آن سرزمین بود.او همراه خانواده اش، بعد از تاسیس دولت اسرائیل در ۱۹۴۸ به بیروت رفت و هنگامی که کرانه باختری به اردن ملحق شد، به عنوان یکی از اعضای دادگاه شرعی استیناف قدس منصوب گردید. در ۱۹۵۱ از شغل خود استعفا داد و نامزد نمایندگی مجلس شد، اما موفق به راهیابی به آن نگردید؛ از آنرو به عنوان مدرس دانشکده اسلامی عمان (پایتخ اردن) به کار پرداخت.
تشکیل حزب آزادیبخش اسلامی
نبهانی به عضویت اخوان المسلمین درآمد، اما پس از مدتی با گروهی از همفکران خود از این جمعیت کناره گرفت. در ۱۳۳۱/ ۱۹۵۲ از تدریس دست کشید و به فعالیت های دینی پرداخت و حزب «آزادیبخش اسلامی» را به امید تجدید حیات اسلامی و برپایی «خلافت اسلامی» در بیت المقدس بنا نهاد.وی این حزب را به پیروی از آیه ۱۰۴ سوره آل عمران تشکیل داد و در همین سال دو کتاب منتشر شد که مبنای فکری حزب آزادیبخش را تشکیل می داد: الدوله الاسلامیه طرح مقدماتی و کلی نظام حکومتی در اسلام و نظام الحکم فی الاسلام، معرفی نظام آرمانی اسلام در تمام جنبه های سازمانی آن. هدف اصلی و اساسی حزب، الغای دولت های اسلامی و برقرای مجدد خلافت اسلامی بود بر اساس نگرش حزب، جهاد دایمی بر ضد صیونیست ها با دیگر دشمنان اسلام تنها باید به دستور خلیفه مسلمین صادر می شد.دولت اردن هیچگاه، حزب او را به رسمیت نشناخت و وزارت کشور آن، به سبب تعارض برنامه های حزب با قانون اساسی اردن، برایش مجوز صادر نکرد، اما مقامات رسمی اردن هرگز حزب را تحریم نکردند.
بازداشت و شکنجه
...