کلمه جو
صفحه اصلی

زبیر بن عوام

دانشنامه عمومی

زبیر بن عوام بن خویلد ملقب به ابو عبدالله قرشی اسدی، از مهمترین صحابه حضرت محمد است و از سوی آن حضرت ملقب به حواری وی گردید و به روایت عشره مبشره که در میان اهل سنت شایع است، جزو ۱۰ تنی است که حضرت محمد به آن ها بهشت را وعده داد. وی همچنین جزو شورایی است که عمر در هنگامی که در بستر مرگ بود تشکیل داد. ریشه نام زبیر از کلمه زبر، طی البئر بالحجاره گرفته شده که به معنای چاه سنگ یا مرد قوی است.
مادرش صفیه دختر عبدالمطلب عمه محمد رسول الله و علی ابن ابیطالب بود. یعنی زبیر پسرعمه رسول خدا و علی بوده است. چون عوام پدر زبیر برادر خدیجه بنت خویلد همسر پیامبر بود، زبیر ابن عوام پسردایی فاطمه دختر محمد است. مادرش او را به کنیه برادرش زبیر بن عبدالمطلب (اباطاهر) صدا می کرد.
زبیر از اولین اسلام آورندگان و به قولی چهارمین یا پنجمین مردی است که مسلمان شد. منابع بر روی سنش هنگام مسلمان شدن متفق القول نیستند ولی مشهورترین سن وی را می توان ۱۶ سال به حساب آورد. بنا به روایت ابن اسحاق، ابوبکر وی و چهار نفر دیگری که بعدها عضو شورا شدند را ترغیب به مسلمان شدن نمود. روایاتی وجود دارند که به وسیله آل زبیر ساخته شده اند که حاکی از آن است که وی در ۸ سالگی مسلمان و در ۱۲ سالگی برای برای حفظ جان محمد شمشیر کشید و وی را اولین کسی نام می برند که در راه خدا شمشیر کشید. دانشنامه اسلام بر این باور است که برای اینکه جایگاه زبیر در برخی روایات بالا برده شود، مسلمان شدن وی را هم زمان با علی می دانند و همچنین معتقد است که تناقض ها در روایات ناشی از بحث ها و مناقشاتی است که بین مسلمانان در مورد این موضوع به منظور برتری جستن از این جایگاه صورت گرفته است.
زبیر جزو کسانی بود که به حبشه مهاجرت کرد و در هنگامی که شایعاتی مبنی بر مصالحه قریش با محمد به دلیل به رسمیت شناختن بت های لات و هبل و عزی توسط وی شنید، با اولین کاروان به مکه بازگشت. در هجرت به مدینه نیز، زبیر به همراه مادرش به این شهر مهاجرت نمود.

دانشنامه آزاد فارسی

زُبَیرِ بن عَوّام (مکه ۲۸پ ق ـ بصره ۳۵ق)
صحابی معروف، پسرعمۀ پیامبر اسلام (ص) و برادرزادۀ خدیجه، و طبق نظر اهل سنت از عَشَرۀ مبشّره. در ۱۲ یا ۱۵سالگی مسلمان شد و در زمرۀ مهاجران به مدینه بود. چون در کار تجارت خبره بود، ثروت و دارایی فراوانی اندوخت. زبیر تقریباً در همۀ جنگ های زمان پیامبر شرکت داشت. او عضو شورای شش نفرۀ خلیفۀ دوم برای تعیین خلیفۀ بعد از خود بود که همراه با طلحه به نفع امام علی (ع) رأی داد. زبیر و طلحه در زمان خلافت امام علی (ع) خواستار حکومت بصره و کوفه شدند. حضرت از خواست آنان چشم پوشید و این امر موجب شد که آن دو به همراه تنی چند از مخالفان ازجمله مروان بن حَکَم به مکه رفتند و به عایشه پیوستند و علیه امام علی(ع) شورش کردند و جنگ جمل را به راه انداختند. زبیر در ابتدای جنگ، پس از صحبت با امام علی (ع) از عمل خود پشیمان شد و از جنگ امتناع کرد و به بیابانی در آن حوالی رفت. اما عَمرو بن جرموز به انتقام خون های ریخته شده او را تعقیب کرد و کشت. عبدالله بن زبیر و عروة بن زبیر از فرزندان او از اسماء ذات النِّطاقین بودند. مصعب بن زبیر نیز از دیگر پسران اوست.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] زبیر بن عوام بن خویلد بن اسد بن عزی بن قصی، یکی از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) است که مادرش صفیه دختر عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف، عمه پیامبر اسلام است. وی در جریان سقیفه، حکم شورای سقیفه را نپذیرفت و از خلافت امام علی (علیه السلام) دفاع کرد. زبیر از اعضاء شورای شش نفره بود و به نفع امام علی (علیه السلام) رأی داد. در ماجرای شورش بر علیه عثمان و قتل وی نقش مؤثری داشت. از خلافت امام علی (علیه السلام) دفاع کرد ولی چندی بعد به همراه طلحه، در مقابل امام علی (علیه السلام) ایستاد و جنگ جمل را به راه انداخت.
کنیه او ابو عبدالله بود. او فرزند برادر خدیجه (سلام الله علیها) است. پدرش عوام (برادر خدیجه) در جنگ فجار کشته شد. مادرش صفیه دختر عبدالمطلب یعنی عمه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله وسلّم) و حضرت علی (علیه السّلام) بود. برخی آل زبیر را مصری تبار دانسته و انتساب ایشان به خاندان اصیل قریش را نمی پذیرند، این گروه به روایتی استناد می کنند که بر اساس آن خویلد بن اسد در سفر مصر، عوام را با خود به مکه آورد و در واقع عوام پسرخوانده اوست. زبیر با اسماء دختر ابوبکر ازدواج کرد.
اسلام زبیر
منابع تاریخی، اسلام زبیر را بعد از مسلمان شدن ابوبکر نوشته اند، بعضی گفته اند وی در آن هنگام ۸ ساله بوده است. اما بعضی دیگر از مورخان وی را در آن هنگام نوجوانی ۱۵ ساله دانسته اند. در گزارشی عنوان شده که وی با حضرت علی (علیه السّلام) هم سن بوده است. در این صورت نمی تواند در سن هشت سالگی اسلام آورده باشد و به نظر همان ۱۵ سالگی درست می نماید.زبیر را پنجمین یا ششمین گرونده به اسلام می دانند. از آنجا که نوه اش هشام بن عروة بن زبیر، اسلام آوردن وی را گزارش کرده است بدین سبب احتمال اینکه درباره زمان اسلام آوردن او اغراق شده باشد، وجود دارد.
زبیر در زمان پیامبر
زبیر در زمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) خدمات قابل توجهی به اسلام در جنگ ها و یاری رساندن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) داشت و مورد تعریف و تمجید آن حضرت قرار گرفت از جمله این که از پیامبر اکرم نقل شده است: «لکلّ نبیّ حَوَارِیٌّ و حوارییّ الزّبیر»؛ برای هر پیامبری یاور و یاری کننده است و یاور و یاری کننده من زبیر است. و یا در نقل دیگری فرمود: «الزُّبَیْرُ ابْنُ عَمَّتِی، وَ حَوَارِییَّ مِنْ اُمَّتِی »؛ اخبار زیادی درباره زبیر قبل از هجرت وجود ندارد جز اینکه وی جزو مهاجرین به حبشه به شمار آمده است. هنگامی که زبیر و دیگر مهاجرین به حبشه، در آنجا به سر می بردند، شایع شد که قریش به اسلام گرویده اند، بدین جهت بعضی از مهاجرین از جمله زبیر به مکه بازگشتند. یکی از اقداماتی که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) پس از هجرت به مدینه، انجام داد برقراری عقد اخوت بین مسلمانان بود، در آن هنگام، بین زبیر و عبدالله بن مسعود پیمان برادری بسته شد. در روایتی دیگر، پیمان برادری میان زبیر و سَلَمَه بن سَلامَه بن وَقش یاد شده است. در همان اوایل هجرت عبدالله بن زبیر متولد شد. وی نخستین فرزند مهاجران در مدینه بود. به هنگام تولد وی مسلمانان تکبیر گفتند. این تکبیر به دلیل جایگاه و شخصیت زبیر یا عبدالله نبود. بلکه به جهت شایعه قطع نسل مسلمانان مهاجر با سحر یهودیان بود. حضور زبیر در جنگ بدر، احد و فتح مکه گزارش شده است.
← روایت پیامبر درباره زبیر
...


کلمات دیگر: