رزامیه

دسته ای ازحلولیه (ه.م. ) که مرکز آن در مرو هرات بود و در دوستداری ابو مسلم خراسانی مبالغه میکردند چنانکه امامت را بعد از سفاح حق ابو مسلم میدانستند و شعبه ای از این دسته بنام (( ابو مسلمیه ) ) (ه.م. ) خوانده میشوند .
یار زامیه فرقه از شیعه بودند که امامت را بعد از علی ( رض ) از آن محمد بن حنفیه و بعد ازو از آن پسرش عبدالله میدانستند و محارم را حلال شمردند .

رزامیه. [ رِ می ی َ ] ( اِخ ) رزامیة. فرقه ای از شیعه بودند که امامت را بعد از علی ( رض ) ازآن ِ محمدبن حنفیة و بعد از او ازآن ِ پسرش عبداﷲ میدانستند و محارم را حلال شمردند. ( از تعریفات جرجانی ). یکی از شش فرقه مذهب مرجئة. ( بیان الادیان ). طایفه ای از غلات شیعه میباشند که به امامت محمدبن حنفیه قائل شدند و تاابومسلم رساندند و محرمات را حلال شمردند. ( از انساب سمعانی ). نام طایفه ای از غلات شیعه که ابومسلم خراسانی را بعد از منصور امام دانند و مقنع صاحب ماه سیام از این فرقه است. ( یادداشت مؤلف ). پیروان رزام ، که امامت را از علی به پسرش محمد [ حنفیه ] و سپس پسرش ابوهاشم ، و پس از آن علی بن عبداﷲبن عباس منتقل میدانستند. ( از الملل و النحل چ قاهره جزء اول ص 247 ). ازفِرق کیسانیه راوندیه یعنی شیعیان آل عباس اصحاب مردی بنام رزام معتقد به کشته شدن ابومسلم و بقای ولایت او و ولایت اسلاف سرّاً و بعضی نیز از این فرقه به کشته نشدن ابومسلم و حلول روح خداوند در او عقیده داشتند و این فرقه همان بومسلمیة هستند و مبیضه نیز از میان ایشان برخاسته اند. ( از خاندان نوبختی ص 256 ). یکی از شش فرقه مرجئة که بنامهای رزامیه و غیلانیه و تومنیه و صالحیه و شمریه و جهمیه معروفند. ( از حاشیه غزالی نامه ص 70 از بیان الادیان ). و رجوع به فرق ص 24 ومقالات اشعری ص 21 و 22 و تبصره ص 423 و خطط ج 4 ص 177 والملل و النحل چ قاهره ص 247 و ذیل همان صفحه شود.