تراویح

تراویح لغتی عربی است و به نمازهایی اطلاق می شود که مسلمانان سنی در شب های ماه رمضان به جماعت می خوانند. این نماز پس از نماز عشاء خوانده می شود. در بین اهل سنت رسم است که هر شب یک جزء قرآن را در این نمازها تلاوت کنند تا در پایان ماه رمضان، قرآن ختم شود. نماز تراویح بیست رکعت است اما پس از هر دو رکعت سلام داده می شود، که پس از هر چهار رکعت استراحت (ترویحه) انجام می شود و از این رو آن را نماز تراویح می نامند. ترویحه، وقفه کوتاهی است که از آن برای خواندن دعا یا اذکار استفاده می شود. نماز تراویح در مساجد اهل سنت در کشورهای مختلف برگزار می شود. هر ساله در ماه رمضان جمعیت بسیاری برای شرکت در نماز تراویح مسجدالحرام در مکه و مسجد نبوی در مدینه جمع می شوند.
اهل سنت عقیده دارند که نماز تراویح، سنت پیامبر اسلام است. از نظر اهل سنت نخستین کسی که نماز تراویح خواند، محمد بوده است و مسلمانان به او اقتدا می کرده اند. از نظر اهل سنت، نماز تراویح مستحب است و به همین دلیل قطع طواف و سعی برای تراویح جایز نیست. در فقه سنی نماز تراویح را می توان فرادا یا به جماعت خواند و ختم قرآن در آن هم واجب نیست.
در بسیاری از منابع اهل سنت این موضوع که عمر بن خطاب بنیانگذار تراویح جماعت است اشاره شده است.
بخاری در صحیحش و و نسایی در سنن خود از محمد نقل کرده اند:

تَراویح
در اصطلاح، پنج نماز چهاررکعتی مستحب که در ماه مبارک رمضان، هر شب، بعد از نماز عشا خوانده می شود. به عقیدۀ برخی، هشت رکعت آن را باید بعد از نماز مغرب خواند. مهم ترین و مشهورترین بحث در باب تراویح آن است که آیا می توان آن را به جماعت خواند؟ برخی از اهل سنت به جماعت خواندن تراویح را جایز، و بعضی دیگر مستحب می شمارند. موضوع این اختلاف با فرمان خلیفۀ دوم که گفت مردم تراویح را به جماعت بخوانند آغاز شد، با آن که پیش از او، حتی در زمان رسول خدا (ص)، این کار سنّت نبوده است. از نظر شیعۀ امامیّه هیچ نماز مستحبی را نمی توان به جماعت خواند، و چنین کاری بدعت است.

[ویکی فقه] تراویح نوافلی اند که اهل سنت در ماه رمضان به جماعت می خوانند.
در لغت جمع ترویحه به معنای استراحت دادن و راحت گذاردن است، و در اصطلاح به نمازهای مستحبی خاصی که در شبهای ماه رمضان به جماعت برپا می شود، اطلاق شده است.
وجه تسمیه این نمازها به تراویح
وجه تسمیه این نمازها به تراویح آن بوده که امام جماعت پس از هر دو نماز مستحبی، که به صورت دو رکعتی برگزار می شده، به مردم فرصت استراحت می داده است.
مدت استراحت در تراویح
این فرصت به اندازه ای بوده که نمازگزار بتواند از مسجد پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم تا کوه سَلْع ، در نزدیکی مسجد ، برود. در مکه نیز پس از هر دو نماز، در فرصتی که داده می شد، هفت دور بر گرد کعبه طواف می کردند. این روش در مکه مدتها استمرار داشت. ابن جُبَیر که در ۵۷۹ به مکه رفته، این مراسم را گزارش کرده است.
عدم برپایی تراویح در زمان پیامبر
...