امام جماعت

wikishia: فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
از آن در فقه در باب صلات سخن رفته و مهم ترین مباحث آن عبارت است از:
امام جماعت باید عاقل، بالغ، مؤمن (شیعه دوازده امامی)، عادل، حلال زاده و در صورت مرد بودن همه یا بعضی از نمازگزاران مرد باشد.
امامت ممیز در آستانه بلوغ به قول مشهور و نیز نشسته برای ایستاده، همچنین امی (کسی که قرائت نماز را نمی داند) و لال برای غیرهمسانشان و به قول مشهور، امامت کسی که حرفی را به جای حرفی دیگر تلفظ می کند - مانند تلفظ سین به جای شین - جایز نیست. به قول مشهور، امامت زن برای زن در صورت دارابودن سایر شرایط امام جماعت، جایز است.
به قول مشهور، امامت این افراد کراهت دارد:
برخی امامت اسیر، بافنده، حجامت گر، دباغ، نگهدارنده بول خود و نیز امامت ناقص برای کامل و کامل برای کامل تر را مکروه شمرده اند.
اگر بعد از نماز، بطلان نماز امام به جهت نداشتن شرط صحت مانند طهارت و اخلال در ارکان یا بطلان امامت او به جهت فسق یا کفر محرز گردد، نماز مأموم به قول مشهور صحیح است. لیکن در صحت نماز وی در فرض علم به بطلان امامت پیش نماز به جهت نداشتن سایر شرایط جز فسق و کفر، اختلاف می باشد.
در صورت علم به بطلان در اثنای نماز، در این که نماز مأموم باطل است و باید اعاده شود یا لازم است نیت فرادا کرده و نماز را ادامه دهد، اختلاف است.