طواف کعبه

wikifeqh: بیت عتیق (کعبه) در روز که قربانی واجب است، بگردد. ماده ی "طواف" در قرآن هم به معنای لغوی به کار رفته و هم به معنای اصطلاحی؛ در معنای لغوی می توان به این آیه استناد کرد:
«فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ»؛ اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند.
مراد از طواف در اینجا کنایه از بلا و مصیبتی است که در شب روی می دهد. و در برخی آیات به معنای مصطلح فقهی اشاره شده است:
«...وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ»؛ ...و بر گِرد خانه ی گرامی کعبه، طواف کنند.
در شرع مقدس اسلام "طواف کعبه" از جمله واجبات حج به شمار می رود که فرد با شرایط خاصی باید هفت مرتبه دور خانه ی خدا (کعبه) بگردد؛ بدین صورت که در هر شوط باید از حجرالاسود شروع و به همان ختم شود. نام دیگر طواف در فقه، شوط بوده، با این تفاوت که طواف به مجموع انجام هفت شوط اطلاق می گردد. اما دلیل این که "کعبه" به بیت عتیق نام گرفت، اینست که چون در زمان حضرت نوح علیه السلام از طوفان در امان ماند.
سابقه تاریخی طواف به زمان حضرت آدم علیه السلام باز می گردد، زمانی که آدم ابوالبشر از بهشت رانده شد، نزد کعبه آمده و آن را همانند طواف ملائکه در عرش، طواف نمود. طواف بیت الله الحرام، در طول تاریخ استمرار داشت که رکنی از ارکان حج به شمار می رفت و حتی در زمان جاهلیت قبل از اسلام هر موقع یکی از افراد جاهلی وارد حرم می شد یا قصد مسافرت داشت، اولین عملی که انجام می داد، طواف بیت بود؛ جاهلیت سنگهایی را جمع می کردند و خانه ای همانند مناره می ساختند و به دور آن طواف می نمودند که نام این عمل را "دوّار" نهادند.در زمان جاهلیت عمل طواف از مهمترین راههای تقرب به خدایان لحاظ می شد و همانند دیگر شعار دینی آن را بسیار پاس می داشتند و انجام آن زمان و مکان خاصی نداشت؛ بلکه آنها هر موقع داخل معبدی می شدند که بت در آنجا بود و یا وارد کعبه و ضریح می شدند، هفت مرتبه حول آن می چرخیدند که فقراء با پای برهنه و افراد ثروتمند با کفش به طواف خانه می رفتند.