کلمه جو
صفحه اصلی

حفظ قران

دانشنامه آزاد فارسی

حفظ قرآن. حِفظِ قرآن
در اوایل بعثت و صدر اسلام، حفظ کردن قرآن یکی از شیوه های مؤثر برای حفظ و صیانت آن از تحریف و تغییر بود. حفظ قرآن افزون بر تأثیری که قرائت ظاهری قرآن و در مراحل بعدی توجه به محتوا و عمق آن در روح انسان می گذارد، موجب «جلای قلب و ازدیاد ایمان و تقویت روح توکل در انسان می شود» (انفال: ۲). حفظ قرآن همچنین موجب تسریع در یادگیری مفاهیم قرآنی و استفاده از تفاسیر می شود. داشتن آشنایی اجمالی با قواعد زبان عربی، تأثیری مثبت در سهولت حفظ می تواند داشته باشد. حفظ قرآن به صورت خواندن اولیۀ قرآن مجید از روی مصحف و تکرار آن انجام می گیرد. پس از یادگیری کامل آیه، آیۀ بعدی حفظ می شود و به همین ترتیب ادامه می یابد. استفاده از نوارهای ترتیل، تأثیر فراوانی در آغاز یا تکمیل و بهبود حفظ دارد و از لحاظ اعراب و تجوید و تلفظ صحیح کلمات نیز تأثیر مثبتی می بخشد. نوشتن آیات حفظ شده نیز موجب بهبود کیفیت حفظ می شود. از شاخص های مهم در حفظ قرآن، نظم است و حافظان باید پیوسته پس از حفظ اولیه، هر روز دست کم در حدود یک جزء از قرآن را به تمرین و تکرار بخوانند. نیز ← قرآن

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حفظ قرآن. حفظ قرآن، به معنی بحثی قرآنی ـ حدیثی درباره ی فراگیری و به خاطر سپردن قرآن است.
حفظ به معنای نگاهداری و مراقبت از چیزی و غفلت نورزیدن از آن، و در برابر کلمه فراموشی است. این واژه به معنای خویشتن داری و قدرت ضبط نَفْس، رعایت چیزی و غمخواری نیز آمده است.
معنی اصطلاحی حفظ قرآن
در اصطلاح، حفظ قرآن یعنی یاد گرفتن و ازبر کردن قرآن کریم. در قرآن نیز حافظ (اسمِ فاعل حفظ در معنای نگاهدارنده) آمده است. به این ترتیب، حافظ قرآن یعنی کسی که همه قرآن یا بخشی از آن را، با رعایت همه قواعد، از بر باشد.
اصطلاح حافظ قرآن
می توان گفت اصطلاحِ حافظ قرآن از نیمه دوم قرن دوم در فرهنگ اسلامی رواج یافته است.
اولین معنی حافظ
...


کلمات دیگر: