[ویکی فقه] سوره طور سوره پنجاه و دوم قرآن کریم است.
طور سینا ، یکی از مکان های مقدس دینی و کوهی در سرزمین فلسطین است که حضرت موسی علیه السّلام بر آن کوه با خداوند سخن می گفت و به آن حضرت وحی می شد. نام « طور » ده بار در قرآن به کار رفته است. در نخستین آیه این سوره به این کوه مقدس سوگند یاد شده و سوره به آن نامیده شده است.سوره طور یادآور قیامت و بهشت و جهنم و بیانگر نعمت های بی پایان بهشتیان و عذاب های گوناگون مکذبان و کفار در دوزخ است.غرض این سوره تهدید و انذار کسانی است که هر آیتی را تکذیب نموده و همواره با حق عناد می ورزند. می خواهد اینگونه کفار را به عذابی که برای روز قیامتشان آماده کرده بیم دهد و به همین منظور با سوگندهایی غلیظ، از وقوع چنین عذابی و تحقق آن در قیامت خبر می دهد و می فرماید: عذاب آن روز، ایشان را رها نخواهد کرد تا بر آنان واقع شود، و هیچ گریزی از آن ندارند.سپس پاره ای از صفات آن عذاب و آن ویل را که عذابی است عمومی و جدا ناشدنی بیان می کند، و در مقابل، قسمتی از نعمت های اهل نعیم آن روز را که همان متقین هستند شرح می دهد، همانهایی که در دنیا در میان اهل خود به شفقت رفتار می کردند، و خدا را به ایمان می خواندند، و به یکتایی می ستودند.و آن گاه شروع می کند به توبیخ مکذبین، که نسبت های ناروایی به رسول خدا - صلی الله علیه و آله وسلّم - و به قرآن و دین حقی که بر آن جناب نازل شده می دادند.و در پایان، سوره را با تکرار همان تهدیدها ختم نموده، رسول گرامی خود را دستور می دهد به اینکه پروردگار خود را تسبیح گوید. و این سوره به شهادت سیاق آیاتش، در مکه نازل شده است.
کاربرد فقهی
از آن در باب صلات نام برده اند.
فضیلت تلاوت سوره طور
در روایات بر تلاوت سوره طور تأکید شده است. در حدیثی از امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) آمده است:«هرکس سوره طور را تلاوت کند خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او فراهم می سازد».
ویژگی های سوره طور
...
طور سینا ، یکی از مکان های مقدس دینی و کوهی در سرزمین فلسطین است که حضرت موسی علیه السّلام بر آن کوه با خداوند سخن می گفت و به آن حضرت وحی می شد. نام « طور » ده بار در قرآن به کار رفته است. در نخستین آیه این سوره به این کوه مقدس سوگند یاد شده و سوره به آن نامیده شده است.سوره طور یادآور قیامت و بهشت و جهنم و بیانگر نعمت های بی پایان بهشتیان و عذاب های گوناگون مکذبان و کفار در دوزخ است.غرض این سوره تهدید و انذار کسانی است که هر آیتی را تکذیب نموده و همواره با حق عناد می ورزند. می خواهد اینگونه کفار را به عذابی که برای روز قیامتشان آماده کرده بیم دهد و به همین منظور با سوگندهایی غلیظ، از وقوع چنین عذابی و تحقق آن در قیامت خبر می دهد و می فرماید: عذاب آن روز، ایشان را رها نخواهد کرد تا بر آنان واقع شود، و هیچ گریزی از آن ندارند.سپس پاره ای از صفات آن عذاب و آن ویل را که عذابی است عمومی و جدا ناشدنی بیان می کند، و در مقابل، قسمتی از نعمت های اهل نعیم آن روز را که همان متقین هستند شرح می دهد، همانهایی که در دنیا در میان اهل خود به شفقت رفتار می کردند، و خدا را به ایمان می خواندند، و به یکتایی می ستودند.و آن گاه شروع می کند به توبیخ مکذبین، که نسبت های ناروایی به رسول خدا - صلی الله علیه و آله وسلّم - و به قرآن و دین حقی که بر آن جناب نازل شده می دادند.و در پایان، سوره را با تکرار همان تهدیدها ختم نموده، رسول گرامی خود را دستور می دهد به اینکه پروردگار خود را تسبیح گوید. و این سوره به شهادت سیاق آیاتش، در مکه نازل شده است.
کاربرد فقهی
از آن در باب صلات نام برده اند.
فضیلت تلاوت سوره طور
در روایات بر تلاوت سوره طور تأکید شده است. در حدیثی از امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) آمده است:«هرکس سوره طور را تلاوت کند خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او فراهم می سازد».
ویژگی های سوره طور
...
wikifeqh: علامه طباطبایی منظور از طور در آیه نخست سوره را همان کوهی دانسته است که در آن به حضرت موسی(ع) وحی می شد. به نوشته المیزان، محور اصلی سوره طور، تهدید کسانی است که با حق عناد می ورزند.
این سوره کافران را به عذابی که در روز قیامت برایشان، در نظر گرفته شده، بیم داده و با بیان سوگندهایی، وقوع آن عذاب را حتمی اعلام کرده است.
به نوشتهٔ تفسیر نمونه، نام گذاری سوره طور به این نام، با توجه به آیه نخست آن بوده است که به «طور» سوگند خورده است. علامه طباطبایی گفته است: منظور از طور همان کوهی است که در آن به حضرت موسی(ع) وحی می شد.
سوره طور در مکه نازل شده است . این سوره، هشتمین سوره ای است که با سوگند آغاز می شود و مانند سوره ذاریات در آیات اولیه آن، به پنج موضوع سوگند یاد شده است. سوره، به ترتیب مصحف، پنجاه و دومین، و به ترتیب نزول، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. سوره طور از نظر حجم از سوره های مفصلات قرآن، به شمار می آید.
به نوشتهٔ تفسیر نمونه، نام گذاری سوره طور به این نام، با توجه به آیه نخست آن بوده است که به «طور» سوگند خورده است. علامه طباطبایی گفته است: منظور از طور همان کوهی است که در آن به حضرت موسی(ع) وحی می شد.
سوره طور در مکه نازل شده است . این سوره، هشتمین سوره ای است که با سوگند آغاز می شود و مانند سوره ذاریات در آیات اولیه آن، به پنج موضوع سوگند یاد شده است. سوره، به ترتیب مصحف، پنجاه و دومین، و به ترتیب نزول، هفتاد و ششمین سوره قرآن است. سوره طور از نظر حجم از سوره های مفصلات قرآن، به شمار می آید.
wikishia: ترتیب نزول هفتادو ششمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره سجده و پس از آن سوره ملک نازل شده است.
به نظر کوفی و شامی تعداد آیات سوره «والطور» چهل و نه آیه است و به نظر بصری چهل و هشت آیه و به نظر حجازی چهل و هفت آیه. در تعداد آیات دو آیه مورد اختلاف است که عراقی و شامی (والطّور) را یک آیه دانسته اند و نیز کوفی و شامی «یَوْمَ یُدَعُّون...»(آیه 13) را آیه دانسته اند.
ابی بن کعب از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است که فرمودند: هر کس سوره «والطور» را بخواند بر خداوند لازم است که او را از عذاب خود امان بخشد و در بهشت خود او را نعمت دهد.
و نیز جبیر بن مطعم می گوید: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که در هنگام مغرب سوره «والطور» را قرائت می فرمودند.
محمد بن هشام از امام باقر علیه السلام روایت کرده است که فرمودند: هر کس سوره «والطور» را بخواند خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او جمع خواهد فرمود.
غرض این سوره تهدید و انذار کسانی است که هر آیتی را تکذیب نموده و همواره با حق عناد می ورزند. می خواهد اینگونه کفار را به عذابی که برای روز قیامتشان آماده کرده بیم دهد و به همین منظور با سوگندهایی غلیظ، از وقوع چنین عذابی و تحقق آن در قیامت خبر می دهدو می فرماید: عذاب آن روز، ایشان را رها نخواهد کرد تا بر آنان واقع شود، و هیچ گریزی از آن ندارند.
سپس پاره ای از صفات آن عذاب و آن ویل را که عذابی است عمومی و جدا ناشدنی بیان میکند، و در مقابل، قسمتی از نعمتهای اهل نعیم آن روز را که همان متقین هستند شرح می دهد، همانهایی که در دنیا در میان اهل خود به شفقت رفتار می کردند، و خدا را به ایمان میخواندند، و به یکتایی می ستودند.
به نظر کوفی و شامی تعداد آیات سوره «والطور» چهل و نه آیه است و به نظر بصری چهل و هشت آیه و به نظر حجازی چهل و هفت آیه. در تعداد آیات دو آیه مورد اختلاف است که عراقی و شامی (والطّور) را یک آیه دانسته اند و نیز کوفی و شامی «یَوْمَ یُدَعُّون...»(آیه 13) را آیه دانسته اند.
ابی بن کعب از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روایت کرده است که فرمودند: هر کس سوره «والطور» را بخواند بر خداوند لازم است که او را از عذاب خود امان بخشد و در بهشت خود او را نعمت دهد.
و نیز جبیر بن مطعم می گوید: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که در هنگام مغرب سوره «والطور» را قرائت می فرمودند.
محمد بن هشام از امام باقر علیه السلام روایت کرده است که فرمودند: هر کس سوره «والطور» را بخواند خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او جمع خواهد فرمود.
غرض این سوره تهدید و انذار کسانی است که هر آیتی را تکذیب نموده و همواره با حق عناد می ورزند. می خواهد اینگونه کفار را به عذابی که برای روز قیامتشان آماده کرده بیم دهد و به همین منظور با سوگندهایی غلیظ، از وقوع چنین عذابی و تحقق آن در قیامت خبر می دهدو می فرماید: عذاب آن روز، ایشان را رها نخواهد کرد تا بر آنان واقع شود، و هیچ گریزی از آن ندارند.
سپس پاره ای از صفات آن عذاب و آن ویل را که عذابی است عمومی و جدا ناشدنی بیان میکند، و در مقابل، قسمتی از نعمتهای اهل نعیم آن روز را که همان متقین هستند شرح می دهد، همانهایی که در دنیا در میان اهل خود به شفقت رفتار می کردند، و خدا را به ایمان میخواندند، و به یکتایی می ستودند.
wikiahlb: سوره_طور