انتقال خون

انتقال خون به فرایند انتقال خون یا فراورده های خونی از شخص اهداکننده به دستگاه گردش خون فرد دیگر گفته می شود. انتقال خون هنگامی صورت می گیرد که خون اهداشده پس از تجویز پزشک، با تزریق در سیاهرگ دریافت کننده، به طور مستقیم در جریان خون او وارد می شود.
واکنش شدید به انتقال خون
واکنش های دفاعی یا آلرژی
واکنش های ملایم پوستی یا تب
انتقال عوامل عفونت از جمله ویروس هپاتیت، اچ آی وی و باکتری ها در صورت رعایت نکردن مسائل بهداشتی.
خونِ اهداکنندگان داوطلب واجد شرایط لازم (با انجام برخی پایش ها)، توسط مراکز انتقال خون جمع آوری می شود. سپس خون هدیه شده برای بررسی ایمنی و سلامت آن مورد آزمایش های غربالگری و تأیید سلامتی قرار گرفته و خونی که در این آزمایش ها، رد شود با شرایط خاص و با حفظ کامل ایمنی سوزانده و معدوم می گردد. خون و فراورده های خونی سالم به بانک خون مراکز درمانی تحویل و در مواقع نیاز برای یکی از بیماران نیازمند مصرف می شود. در بیشتر موارد اهدا کننده، بیمار مصرف کننده خون یا فراورده را هیچگاه ندیده و نمی شناسد.
انتقال خون برای درمان بسیاری از مشکلات پزشکی فرد دریافت کننده، مانند بیماری های خونی، سرطان و نیز درمان برخی جراحت ها و جراحی های بزرگ که در آن خون از دست رفته است، دارای اهمیت است. پزشکان با در نظرگرفتن علت و شدت کم خونی (هموگلوبین پایین)، بیماری و علائم آن، نیاز به انتقال خون را تعیین می کنند. همچنین انتقال پلاکت در صورت پایین بودن پلاکت های خون یا اختلال در عملکرد آن ها و انتقال پلاسما برای تأمین پروتئین های خون و توقف خونریزی ضرورت دارد.
موارد مصرف اصلی برخی فراورده های خونی به شرح ذیل می باشد:گلبول قرمز فشرده (Pack Cell): کم خونی ها، سرطان، اعمال جراحی، زایمان، تالاسمیپلاکت: سرطان، حین عمل یا بعد از اعمال جراحی طولانی همچون عمل قلب بازپلاسما: تعویض پلاسمای بیمار، نواقص فاکتورهای انعقادی و جلوگیری از خونریزیرسوب کرایو: نواقص بعضی فاکتورهای انعقادی

اِنتِقال خون (transfusion)
تزریق درون سیاه رگی خون یا فرآورده های خونی، ازجمله پلاسما و گلبول های قرمز، به جریان خون بیمار، برای جبران کمبودهای ناشی از بیماری های خاص، زخم ها یا اعمال جراحی.

[ویکی فقه] انتقال خون به معنای وارد کردن خون انسانی به بدن انسان دیگر است. عنوان انتقال خون از عناوین مستحدثه و در باب تجارت به مناسبت، مورد بحث قرار گرفته است.
انتقال خون به بدن انسان دیگر حتی خون کافر به بدن مسلمان برای درمان بیماری جایز است.
خرید و فروش خون
به نظر فقیهان معاصر، خرید و فروش خون بدین منظور جایز است؛ هر چند آنان احتیاط را در مصالحه کردن یا قرار دادن پول در برابر حق اختصاص یا در برابر اجازه ی خون گرفتن از فرد، دانسته اند، امّا در کلمات فقیهان پیشین، بر جایز نبودن خرید و فروش خون، ادعای اجماع شده است که دلیل آن، نبودن منفعت حلال قابل اعتنا و متعارف برای خون در گذشته بوده است.
خون دادن مضر برای بدن
دادن خون اگر ضرر قابل توجّه داشته باشد، جایز نیست.