[ویکی فقه] خوارج از سال ۴۱ هجری از مخالفان سرسخت و دغدغه های جدی بنی امیه شدند و قیام های بسیاری را بر ضد امویان رهبری کردند. چنان که در شهر زور بر ضد معاویه قیام کردند (در همین سال خوارج که در ایام علی (علیه السّلام) گوشه گرفته بودند در شهر زور بر ضد معاویه قیام کردند) و معاویه تعداد زیادی از آنان را کشت.
شبیب پسر یزید بن نعیم بن قیس بن عمرو، از سپاهیان سلیمان بن ربیعه بود که ولید بن عقبه به دستور عثمان او را با یارانش به کمک مردم شام بر ضد رومیان فرستاد. مادر شبیب که جمیرة خوانده شد از اسیران رومی بود که پس از جنگ، توسط یزید بن نعیم خریداری شد. شبیب کنیه اش ابا ضحاک و ابا الصحاری، روز شنبه مصادف با عید قربان در ذی حجه سال ۲۵ هجری در کوفه متولد شد. بعدها او و خانواده اش به موصل نقل مکان کردند و نزد کردها که در کشمکش با اعراب موصل و جزیره بودند، در موصل ساکن شدند. سپس به کوفه کوچ کردند.
جنگاور معروف خوارج
شبیب بعدها از سران و جنگاوران معروف خوارج صفریه ی کوفه و از ناصبیان و دشمنان علی (علیه السّلام) و نیز عبدالملک بن مروان شد که طی سال های ۷۶ تا ۷۸ هجری مناطقی چون خوزستان و خصوصا شوشتر را مقر خود قرار داد. در نزاع طولانی میان خوارج و بنی امیه، شهرهای ایران چون مثلثی که اضلاع آن را شهرهای خوزستان (اهواز، رامهرمز، شوشتر) و شهرهای سیستان، کرمان و فارس و راس آن را پس از عبور از اصفهان و ری، شهرهای مازندران تشکیل می داد، جولانگاه خارجیان بود.شبیب در سفر حج (سال ۷۶) قصد داشت عبدالملک بن مروان را که در آن سال برای حج رفته بود، بکشد. او آگاه شد و به حجاج بن یوسف دستور داد که خوارج را تعقیب کند.
آغاز شورش ها
شبیب خارجی نخست از یاران صالح بن مسرح از رهبران خوارج صفریه بود. صالح مردی پرهیزگار از بنی تمیم و از خوارج ساکن موصل و جزیره بود که هم کیشان خود را که قرآن و فقه می آموخت. حجاج او را خواست. او نیز از کوفه به موصل نزد یاران خود رفت و آنان را به خروج دعوت کرد. یارانش از هر سو آمدند. در این حال نامه شبیب رسید که صالح را به خروج دعوت کرده بود. خوارج صفریه صالح را به پیشوایی برگزیدند و مصاد بن یزید بن نعیم شیبانی ـ برادر شبیب ـ و محلل بن وائل یشکری را با عده ای برای کمک به صالح در دارا فرستادند تا جنگ را آغاز کنند.
← نخستین مرحله قیام
...
شبیب پسر یزید بن نعیم بن قیس بن عمرو، از سپاهیان سلیمان بن ربیعه بود که ولید بن عقبه به دستور عثمان او را با یارانش به کمک مردم شام بر ضد رومیان فرستاد. مادر شبیب که جمیرة خوانده شد از اسیران رومی بود که پس از جنگ، توسط یزید بن نعیم خریداری شد. شبیب کنیه اش ابا ضحاک و ابا الصحاری، روز شنبه مصادف با عید قربان در ذی حجه سال ۲۵ هجری در کوفه متولد شد. بعدها او و خانواده اش به موصل نقل مکان کردند و نزد کردها که در کشمکش با اعراب موصل و جزیره بودند، در موصل ساکن شدند. سپس به کوفه کوچ کردند.
جنگاور معروف خوارج
شبیب بعدها از سران و جنگاوران معروف خوارج صفریه ی کوفه و از ناصبیان و دشمنان علی (علیه السّلام) و نیز عبدالملک بن مروان شد که طی سال های ۷۶ تا ۷۸ هجری مناطقی چون خوزستان و خصوصا شوشتر را مقر خود قرار داد. در نزاع طولانی میان خوارج و بنی امیه، شهرهای ایران چون مثلثی که اضلاع آن را شهرهای خوزستان (اهواز، رامهرمز، شوشتر) و شهرهای سیستان، کرمان و فارس و راس آن را پس از عبور از اصفهان و ری، شهرهای مازندران تشکیل می داد، جولانگاه خارجیان بود.شبیب در سفر حج (سال ۷۶) قصد داشت عبدالملک بن مروان را که در آن سال برای حج رفته بود، بکشد. او آگاه شد و به حجاج بن یوسف دستور داد که خوارج را تعقیب کند.
آغاز شورش ها
شبیب خارجی نخست از یاران صالح بن مسرح از رهبران خوارج صفریه بود. صالح مردی پرهیزگار از بنی تمیم و از خوارج ساکن موصل و جزیره بود که هم کیشان خود را که قرآن و فقه می آموخت. حجاج او را خواست. او نیز از کوفه به موصل نزد یاران خود رفت و آنان را به خروج دعوت کرد. یارانش از هر سو آمدند. در این حال نامه شبیب رسید که صالح را به خروج دعوت کرده بود. خوارج صفریه صالح را به پیشوایی برگزیدند و مصاد بن یزید بن نعیم شیبانی ـ برادر شبیب ـ و محلل بن وائل یشکری را با عده ای برای کمک به صالح در دارا فرستادند تا جنگ را آغاز کنند.
← نخستین مرحله قیام
...
wikifeqh: شبیب_خارجی