معاویه بن ابی سفیان

معاویة بن ابی سفیان. معاویه یکم (به عربی: معاویة بن أبی سفیان)؛ (۴۱–۶۰ ه‍.ق، ۶۰۲–۲۹ آوریل یا ۱ می ۶۸۰) اولین خلیفهٔ امویان است.
ویکی پدیای انگلیسی
تاریخ سیاسی اسلام، حسن ابراهیم حسن.
حکومت بنی امیه-سایت تاریخ اسلام
طبقات کبری، ابن سعد.
ربیع الابرار، جلد سوم، صفحهٔ ۵۴۹
معاویه پژوهی؛ کنکاشی در شناخت معاویه
معاویه در بیست و پنجم محرّم سال سی و هفتم عام الفیل برابر با ۶۰۰ (میلادی) -سه سال قبل از بعثت پیامبر اسلام و پانزده سال قبل از هجرت - در مکه متولّد شد. پدرش ابی سفیان از سرشناسان قریش بود. مادرش هند دختر عتبه از زنان اهل پرچم بود. نسب معاویه به حرب بن امیه بن عبدشمس بن عبدمناف قریشی می رسید. معاویه همراه پدرش ابوسفیان در بدر، خندق و چند جنگ دیگر بر ضد پیامبر اسلام جنگید. عتبة بن ربیعه رهبر گروهی از قریش در جنگ های فجّار بود.
معاویه پس از فتح مکه، در بیست و سه سالگی، به همراه پدرش ابوسفیان و برادرش یزید بن ابی سفیان، دین اسلام را پذیرفت. گروهی گفته اند معاویه به مقام کتابت وحی رسید، ولی معاویه در مکه ساکن بود و محمد بعد از فتح مکه به مدینه بازگشت و تا آخر عمر در مدینه زندگی کرد.
ابن عباس می گوید: در یکی از روزها من با کودکان بازی می کردم که پیامبر اسلام آمد و به من گفت: برو و به معاویه بگو تا نزد من بیاید (و نامه ای بنگارد). من نیز به در خانه او رفتم و او را به سوی پیامبر خواندم. اما او پیغام داد که مشغول غذا خوردن است.

معاویه بن ابی سفیان (۲۰ ق. هـ - ۶۰ هـ / ۶۰۳–۶۸۰ م) اوّلین خلیفهٔ امویان.
• «سخنان ام سنان در دشنام اهل شام، برای من تلخ تر از کشتن هشتاد مبارز من است. اگر پیروز شوم او را سخت عقوبت می کنم .» -> در جنگ با مالک اشتر
• «به علی بگو که من صد هزار شمشیرزن دارم که شتر نر را از ماده تشخیص نمی دهند.»مروج الذهب، ترجمه، ج ۲، ص ۳۶• «ای مردم عراق! من با شما پیکار نکردم تا شما نماز بخوانید و روزه بگیرید و حج گزارید، با شما پیکار کردم تا بر شما حکومت کنم.»پس از صلح با امام حسن• از او پرسیدند چه کسی بیش از همه نزد تو محبوب است، گفت: «آنکس که بیشتر، مردم را دوست دارد.»• «هم آش معاویه را می خورد، هم نماز علی را می خواند!»• «نماز، پشت سر علی کامل ترین نمازهاست، غذای معاویه چرب ترین غذاها و احتراز از جنگ سالم ترین کارهاست.»• «آن پیرهن که گشت به دست حسود چاک//اندر بر معاویه دیریست تا قباست» -> اوحدی مراغه ای
• «تا روز حشر آتش سوزنده را//بر شیعت معاویه زندان کنم» -> ناصر خسرو
• «معاویه به حلم معروف بود و کسی نتوانسته بود او را خشمگین سازد مردی دعوای کرد که او را بر سر خشم آورد نزدش شد و گفت خواهم مادرت را به زنی به من دهی از آن که او رای بزرگ است معاویه گفت پدرم را نیز سبب محبت به او همین بود.» -> عبید زاکانی
• «از کی شما زمامداران رعیت و فرماندهان امت بوده اید؟ نه پیشینه ای در دین دارید و نه شرفی مَهین از زمانِ پیشین، و پناه به خدا از گرفتاری به شقاوتِ دیرین. تو را می ترسانم از اینکه سرسختانه در فریب آرزوها درون باشی و در آشکارا و نهان دو گون. خواهان جنگی؟ پس مردم را به یکسو بگذار و خود رو به من آر و دو سپاه را از کشتار بزرگ معاف دار تا بدانی پردهٔ تاریک بر دلِ کدام یک از ما کشیده است و دیدهٔ چه کس پوشیده. منم ابوالحسن، کشندهٔ جد، دایی و برادر تو در جنگ بدر هستم. همان شمشیر امروز نیز با من است و با همان قلب با دشمن خویش رو به رو می شوم. بی آن که دین تازه ای آورده باشم یا پیامبر دیگری گزیده باشم؛ و این نیز واقعیت مسلّمی است که من در همان راستای روشنی هستم که شما امروزش به دلخواه وانهاده اید و نشان داده اید که انتخاب دیروزینتان از سرِ ناگزیری بود.» نهج البلاغه، نامه، ۲۰ -> علی بن ابی طالب
• «به خدا سوگند، معاویه زیرکتر از من نیست، لیکن شیوه او پیمان شکنی و گنهکاری است. اگر پیمان شکنی ناخوشایند نمی نمود، زیرکتر از من کس نبود، اما هر پیمان شکنی به گناه بر انگیزاند، و هر چه به گناه بر انگیزاند دل را تاریک گرداند. روز رستاخیز پیمان شکن را درفشی است افراخته و او بدان درفش شناخته. به خدا، مرا با فریب غافلگیر نتوانند کرد و با سختگیری ناتوانم نتوانند شمرد.» نهج البلاغه، خطبه ها، ۲۰۰ -> علی بن ابی طالب
• «معاویه گروهی نادان را به دنبال خود می کشاند و حقیقت را از آنان می پوشاند. کورکورانه پی او می تازند تا خود را به کامِ مرگ دراندازند…» نهج البلاغه، خطبه ها، ۵۱ -> علی بن ابی طالب

[ویکی فقه] معاویة بن ابی سفیان. معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است.
معاویة بن ابی سفیان، نخستین خلیفه اموی است. او پس از صلح امام حسن تا سال ۶۰ حدود بیست سال، در دمشق خلافت کرد. در فتح مکه اسلام آورد و از طلقاء بود.