طلقاء

wikishia: معاویه و عموماً اهل مکه گفته می شود که پس از فتح این شهر، مسلمان شدند و سپس رسول اکرم صلی الله علیه و آله آنها را آزاد کرد. این ها عموماً مستحق مجازات بودند؛ اما پیامبر، آزادشان کرد و آنان را به بردگی نگرفت.
طبری در این باره می نویسد: «خداوند، پیغمبر را بر جان آنها تسلط داده بود؛ چرا که اسیر جنگ و غنیمت رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند؛ ولی آزادشان کرد؛ به همین سبب، مردم مکه را طلقاء (آزادشدگان) می گفتند».
با تشکیل حکومت اسلامی در مدینه، رقابت و درگیری بین مسلمانان و قریش ادامه یافت. از مهم ترین غزوات حضرت رسول صلی الله علیه و آله با کفار قریش، قبل از فتح مکه به جنگ های بدر، احد و خندق می توان اشاره کرد. سرانجام خاتم انبیاء صلی الله علیه و آله در سال هشتم هجری تصمیم گرفت مکه را فتح کند. این شهر با تدابیر نظامی پیامبر صلی الله علیه و آله بدون درگیری نظامی فتح شد. فرستاده خدا صلی الله علیه و آله در «ذی طوی» سپاه خود را دسته بندی کرد، سپس وارد مکه شد. عده ای از مشرکان مکه، تلاش مذبوحانه ای را برای مقاومت انجام دادند؛ اما این مقاومت بزودی شکسته شد. و مکه تقریباً به راحتی فتح شد.
خاتم انبیاء صلی الله علیه و آله خانه «ابوسفیان» و خانه افرادی را که در خانه اش می ماند و در را می بست و همچنین مسجدالحرام را محل امن قرار داد.
حضرت رسول صلی الله علیه و آله در فتح مکه، نام عده ای را بیان کرد که با آن حضرت و مسلمانان دشمنی کرده بودند و فرمود اینان را به قتل برسانید. ابن هشام می نویسد: « رسول خدا صلی الله علیه و آله به فرماندهان لشکر اسلام دستور داد که در مکه با کسی درگیر نشوند، به استثنای عده ای که آن حضرت، فرمان قتلشان را صادر کرده بود؛ حتی اگر به پرده کعبه آویزان شده باشند».
اسم این افراد در بیشتر منابع به این صورت آمده است: عبد اللّه بن سعد بن ابی سرح (مرتدی که برادر رضاعی عثمان بود)، عبد اللّه بن خطل الأدرمی زیرا غلام مسلمان خود را کشته بود و پس از ارتداد به مکه گریخته بود، مقیس بن صبابه لیثی زیرا مسلمانی را عمداً به جای برادرش که به خطا کشته شده بود به قتل رسانید و پس از ارتداد به مکه فرار کرد، عکرمه بن ابی جهل و فرتنا و ساره که دو زن خواننده ای بودند که اشعاری در هجو پیامبر صلی الله علیه و آله می خواندند و در روز احد، مشرکان را به جنگ با حضرت می شوراندند.
ابن هشام، حویرث بن نقیذ را هم نیز اضافه کرده است. او از کسانی بود که حضرت را در مکه می آزرد.