طریقت تجانیه

[ویکی فقه] تِجانیّه، طریقتی در تصوف است.
بنیانگذار این طریقت ابوالعباس احمدبن محمدبن مختار تجانی، صوفی و فقیه مالکی ، است.
مشخصات تجانی
احمد تجانی در ۱۱۵۰ در عین ماضی در جنوب الجزایر به دنیا آمد.او را به سبب ازدواج یکی از اجدادش با زنی از قبیله بنی توجین (در مراکش ) تجانی خوانده اند.تجانی خود را از نسل امام حسن علیه السلام و از اولاد محمد ملقب به نَفْس زکیه می دانست، گرچه برخی در صحت این مطلب تردید کرده اند. پدر و مادر تجانی در ۱۱۶۶ بر اثر طاعون درگذشتند.
حیات
تجانی قرآن و حدیث و فقه مالکی و علوم ادبی را در زادگاه خود و سپس در فاس فراگرفت، آنگاه به عرفان علاقه مند شد و برای دیدار مشایخ صوفی به مکه و مدینه و تونس و قاهره سفر کرد و به طریقتهای متعدد، از جمله به ناصریه (شاخه ای از طریقت قادریه ) و سمّانیه (شاخه ای از طریقت خلوتیه )، پیوست.او به مصر نزد شیخ طریقت خلوتیه، محمود کُردی (متوفی ۱۲۰۸)، رفت و از او اجازه ارشاد گرفت. گفته شده است که تجانی در تونس کتاب الحِکَم العطائیه ابن عطاءاللّه اسکندرانی، از متون مهم عرفانی، را تدریس کرد و در این کار چنان موفقیتی یافت که علی بای (حک: ۱۱۷۰ـ۱۱۹۶) از او خواست تا همان جا بماند و به تدریس ادامه دهد و در عوض، خانه و مقرری ماهانه بگیرد، ولی او امتناع کرد و از تونس به قصد مکه خارج شد. احمد تجانی مدتی نیز در تلمسان بود ولی محمدبن عثمان، فرماندار ترک الجزایر، او را به اتهام ضرب سکه تقلبی و فریب دادن مردم ، زندانی و پس از مدتی از تلمسان اخراج کرد.
زمان ایجاد تجانیه
...