امام رضا علیه السلام

wikishia: صفر 203 ه. ق) فرزند امام کاظم(علیه اسلام) و نجمه خاتون (سلام الله علیها) هشتمین امام شیعیان اثنی عشری است. کنیه ایشان، ابوالحسن می باشد و مدت امامتشان ۲۰ سال است که همزمان بود با سالهای پایانی خلافت هارون الرشید، خلافت امین (چهار سال) و 5 سال اول خلافت مأمون عباسی.
آن حضرت بیشتر مدت زمان زندگی خویش را در شهر زادگاهشان مدینه حضور داشتند ولی در سال 200 هجری به اصرار مأمون عباسی و بالاجبار راهی شهر مرو محل خلافت این خلیفه عباسی شدند. در مرو مأمون حضرت را مجبور به پذیرش عنوان ولایت عهدی کرد و سرانجام در سال 203 هجری مأمون ایشان را با زهر مسموم کرد و به شهادت رساند. محل دفن جسد ایشان بعدا به مشهد الرضا معروف شد و امروزه زیارتگاه بزرگ شیعیان جهان است.
امام علی بن موسی رضا علیه السّلام بنا به قول بسیاری از مورّخان، در سال 148 و بنا به قول اندکی دیگر از آنان ، در سال 153 در 11 ذی القعده یا ذی الحجه و یا ربیع الاول در شهر مدینه چشم به جهان گشود.
درباره نام مقدّس این خانم، راویان اختلاف دارند.برخی آن حضرت را خیزران نامیده اند و گفته اند که ایشان ام ولد و از اهالی نوبه بوده و اروی نام داشته و لقبش شقراء بوده ست. برخی گفته اند اسم او نجمه و کنیه اش امّ البنین بوده و برخی نام آن بانو را تکتم دانسته اند.
شیخ صدوق در مورد ایشان می نویسد:«ایشان از زمره زنان شریف غیر عرب و کنیز حمیده خاتون مادر امام موسی علیه السّلام، و از زنان شایسته در عقل و دین و شرف بود و بانویش حمیده را بسیار محترم می داشت و از روی احترام به او هرگز در مقابلش نمی نشست. بنابراین حمیده به پسرش امام موسی علیه السّلام گفت:«ای فرزند، یقینا تکتم کنیزی است که من هرگز بهتر از او را ندیده ام و شکّی ندارم که خداوند به او فرزندانی عطا خواهد کرد. من او را به تو بخشیدم و سفارش می کنم که با مهربانی با او رفتار کنی.»
بسیاری از مورّخان گفته اند که امام رضا علیه السّلام خرمایی یا عمیقا سرخ رو بودند، و در برخی اسناد گفته شده است که ایشان سفیدرو بودند و قدّی میانه داشتند و مانند جدّ بزرگوارشان پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله بوده اند و مانند جدّشان در تمام صفات اخلاقی و تربیت عالی بر سایر پیامبران برتری داشته اند.
همچنین بر انگشتر حضرت حک شده بوده است «ولی اللّه» و انگشتر دیگری داشته اند که بر آن نوشته شده : «العزّة للّه» . برخی نیز نقش انگشتر ایشان را « ما شاء الله و لا حول و لا قوّة الّا بالله » نوشته اند.