کلمه جو
صفحه اصلی

بنای بر قبور

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] این مقاله درباره باقی نهادن ساختمان های موجود یا ایجاد سازه جدید بر قبور می باشد.
بنا، مصدر ریشه «ب ـ ن ـ ی» به معنای ساختن و نیز ساختمان و جمع آن «ابنیه» است.
بنای بر قبور به مفهوم گسترش یافته آن در روزگار پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم در چند مورد اتفاق افتاده است. او پس از دفن فاطمه بنت اسد در بخشی از بنای مسجد، بنای آن بخش را باقی نهاد. هم زمان با صلح حدیبیه نیز بنا یا مسجدی بر قبر ابوبصیر به دست ابوجندل ساخته شد و پیامبر از این کار نهی ننمود.
بنای قبر پیامبر
بعد از وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم نیز ساخت بنای جدید بر قبور، با ساختن بناهایی بر قبر ایشان گسترش یافت. او در خانه خویش دفن شد و پس از دفن، به درخواست عایشه، برای نخستین بار دیواری به دست خلیفه دوم میان خانه عایشه و مدفن پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم ساخته شد. از آن زمان، ساخت بنای مرقد نبوی و گسترش آن روز به روز سرعتی بیشتر یافت. ولید بن عبدالملک (حک: ۸۶-۹۶ق.) با هدف گسترش مرقد، خانه پیامبر را ویران کرد و در تجدید بنا، محوطه پیرامون قبر را به آن افزود و حجره او را با رخام تزیین نمود. در دوران متوکل (حک: ۲۳۲-۲۴۷ق.) و مستعصم عباسی (حک: ۶۴۰-۶۵۹ق.) نیز این حجره بازسازی شد. به سال ۶۵۶ق. با مصالح ارسالی از سوی امیر مصر، ملک منصور ایبک صالحی، مرقد نبوی تعمیر و تزیین شد و نخستین قبه به نام «القبة الزرقاء» بر حجره شریفه نصب گشت. در سال های ۷۶۵، ۸۵۳، ۸۸۱، ۸۸۷ و ۸۹۱ ق. به دست خلفای بنی عباس و عثمانی ها، این بنا بازسازی شد و قبه هایی به آن افزوده گشت. اعتراض نکردن مسلمانان به این بازسازی ها و گسترش بناهای مرقد حضرت، با وجود اهمیت فوق العاده توحید و حساسیت صحابه در انجام ندادن اعمال شرک آلود، نشانه درستی رفتار این حاکمان و پیوسته بودن این سیره میان مسلمانان است.
ساخت بنا بر قبور صحابه
...


کلمات دیگر: