کلمه جو
صفحه اصلی

فاطمه بنت اسد

دانشنامه عمومی

فاطمه بنت اسد مادر علی بن ابی طالب (امام اول شیعیان) است.او در شهر مکه، رشد و نمو نمود. پدرش «اسد فرزند هاشم فرزند عبد مناف فرزند قصی» و مادرش «فاطمه دختر هرم بن رواحه بن حجر بن عبد بن معیص بن عامر بن لؤى» می باشد. همسرش «ابوطالب فرزند عبدالمطّلب فرزند هاشم فرزند عبدمناف فرزند قصی» است. وی شش فرزند به نام های: «طالب، عقیل، جعفر، امام علی، ام هانی و جمانه» داشت.نبو
شیعه و سنی نقل کرده اند که هنگامی که درد زایمان بر آن بانو فشار آورد، و هنگام ولادت فرزندش علی گردید به کنار کعبه آمد و با این چند جمله ناراحتی خود را به خدا اظهار کرده و گفت:
«پروردگارا، من ایمان دارم به تو، و به همه پیامبران و کتابهایی که از سوی تو آمده و گفتار جدم ابراهیم خلیل را تصدیق دارم و او که این خانه کعبه را بنا کرد. پروردگارا به حق ابراهیم همان کسی که این خانه را بنا کرد و به حق این نوزادی که در شکم من است، ولادت او را بر من آسان گردان ... »
ناگهان دیوار کعبه شکافته شده، و فاطمه به درون خانه رفت و علی به دنیا آمد. این مطلب به سرعت در شهر پیچید، سه روز گذشت، چون روز چهارم شد فاطمه از همان مکان بیرون آمد و علی را روی دست داشت و به مردم گفت:

دانشنامه آزاد فارسی

فاطمه بِنت اَسَد ( ـ مدینه ۴ق)
همسر ابوطالب، عموی پیامبر (ص)، که از او چهار پسر و دو دختر به دنیا آورد. پسرانش به ترتیب طالب و عقیل و جعفر و علی (ع) و دخترانش فاخته، مشهور به ام هانی، و جمانه بوده اند. او از نخستین اسلام آوردگان بود و در راه دین و حمایت از پیامبر (ص) بسیار کوشید چندان که پیامبر (ص) او را مادر دوم خویش خواند. نخستین بانویی بود که پیاده از مکه به مدینه هجرت کرد. احادیث بسیار از پیامبر روایت کرده که قسمتی از آن ها در منابع مهم شیعه و سنّی آمده است. پیامبر (ص) با دیدۀ گریان در تشییع او شرکت کرد و در نماز او ۴۰ تکبیر گفت و او را با جامۀ خویش کفن کرد و پیش از دفن اندکی در قبر او خوابید و درباره اش دعا کرد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] "فاطمه بنت اسد"، مادر بزرگوار حضرت امیرالمومنین (علیه السلام)، از نخستین زنان مسلمان است که نسبت به پیامبر بسیار مهربان بود. وی نخستین زنی بود که با پای پیاده به مدینه هجرت نمود و سرانجام در سال چهارم هجری دیده از جهان فروبست.
«فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبدمناف» (جد سوم پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم))، در مکه چشم به جهان گشود، نام مادر وی «فاطمه بنت هوم بن رواحة بن حجر بن عبد بن معیص بن عام بن لوی» (جد هشتم پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)) می باشد؛ لذا این بانو هم قریشی (فرزندان عبدمناف) و هم هاشمی (فرزندان هاشم) می باشد.
فرزندان
این بانو نخستین زن هاشمی است که از شوهر هاشمی فرزند دار شد. او دارای چهار پسر، به نام های «طالب»، «عقیل»، «جعفر»، «حضرت علی (علیه السّلام)» و دو دختر به نام های «جمانه» و «فاخته» (ام هانی) می باشد. «ابن سعد» می گوید: «او زنی صالحه و پاکدامن بود و گفته می شود، نسل «اسد» (پدر ایشان) از فاطمه ادامه پیدا کرد.»
پبامبر در خانهٔ ابوطالب و فاطمه
زمانی که رسول خدا به سن هشت سالگی رسید، یکی از بزرگ ترین حامیان خود یعنی «جناب عبدالمطلب» را از دست داد که بعد از مادرش «آمنه»، یار و یاور پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) بودند، از این زمان به بعد بود که مورد حمایت و سرپرستی جناب ابوطالب قرار گرفت و تا ده سال بعد از بعثت مورد حمایت این مرد بزرگ بودند. «حضرت ابوطالب» پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را که در شرایط سخت از دست دادن جد بزرگوارش قرار داشت، به سفارش پدر بزرگوارش جناب عبدالمطلب به خانه آورد و وظیفه حمایت او را بر عهده گرفت، رسول خدا تحت محبت شدید اهالی خانه از جمله فاطمه بنت اسد همسر جناب ابوطالب قرار گرفت. حضرت ابوطالب به خاطر محبت و علاقه ای که به پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) داشت و به سفارش پدر درباره آیندهٔ درخشان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)، دمی از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) جدا نشد و فاطمه بنت اسد نیز در این امر مهم؛ یعنی نگهداری و سرپرستی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)، با ابوطالب همکاری می کرد و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را در مهر ورزیدن و نیکی کردن بر فرزندان خود مقدم می شمرد تا جایی که از طرف پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) به تلافی و قدر دانی به لقب «اماه» (مادر) مفتخر شد.
فاطمه بنت اسد درنگاه پیامبر
...


کلمات دیگر: