[ویکی فقه] سوره غافر (یا سوره مؤمن، یا سوره حم المؤمن) چهلمین سوره قرآن کریم می باشد.از آن در باب صلات سخن گفته اند.
از امام باقر علیه السّلام نقل شده است: «هر کس سوره غافر را در هر شب تلاوت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد و کلمه تقوا (توحید و ولایت) را ملازم او قرار می دهد - که از او جدا نشود - و آخرت او را بهتر از دنیا می گرداند».
استحباب
غافر از حوامیم و تلاوت آن در نمازهای نافله مستحب است.
معنای غافر
«غافر» از ماده « غفران » به معنای خطاپوش و بخشنده است. غافر یکی از صفات خداوند می باشد که در آیه سوم این سوره آمده است: (غافر الذنب وقابل التوب…)؛ «خداوندی که آمرزنده گناه و پذیرنده توبه است». بدین جهت، سوره غافر نام گرفته است.
موضوع سوره
...
از امام باقر علیه السّلام نقل شده است: «هر کس سوره غافر را در هر شب تلاوت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد و کلمه تقوا (توحید و ولایت) را ملازم او قرار می دهد - که از او جدا نشود - و آخرت او را بهتر از دنیا می گرداند».
استحباب
غافر از حوامیم و تلاوت آن در نمازهای نافله مستحب است.
معنای غافر
«غافر» از ماده « غفران » به معنای خطاپوش و بخشنده است. غافر یکی از صفات خداوند می باشد که در آیه سوم این سوره آمده است: (غافر الذنب وقابل التوب…)؛ «خداوندی که آمرزنده گناه و پذیرنده توبه است». بدین جهت، سوره غافر نام گرفته است.
موضوع سوره
...
wikifeqh: ترتیب نزول و از سوره های مکی است. موضوع اصلی این سوره با ۸۵ آیه، ابطال جدال کفار برای از بین بردن حق است. این سوره سه نام دیگر «مؤمن»، «ذی الطول» و «حم اولی» هم دارد که به ترتیب به دلیل حکایت داستان «مؤمن آل فرعون»، آمدن صفت «ذی الطول» در آیه سوم برای خداوند و اولین سوره از سوره های آغازشده با حروف مقطعه، به این نام ها معروف شده است. بهره مندی از نعمت های بهشتی از پاداش های قرائت این سوره بیان شده است.
این سوره را غافر نامیده اند؛ زیرا این واژه در آیه سوم آن آمده است. غافر از نام های خداوند و به معنای آمرزنده گناه است. سوره غافر را سوره مؤمن هم گفته اند؛ زیرا به داستان مؤمن آل فرعون می پردازد. دو نام دیگر نیز برای این سوره ذکر شده است: «حم اولی» و «طَول».
سوره غافر از سوره های مکی قرآن و در ترتیب نزول، شصتمین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف چهلمین سوره است و در جزء ۲۴ قرآن قرار دارد.
این سوره را غافر نامیده اند؛ زیرا این واژه در آیه سوم آن آمده است. غافر از نام های خداوند و به معنای آمرزنده گناه است. سوره غافر را سوره مؤمن هم گفته اند؛ زیرا به داستان مؤمن آل فرعون می پردازد. دو نام دیگر نیز برای این سوره ذکر شده است: «حم اولی» و «طَول».
سوره غافر از سوره های مکی قرآن و در ترتیب نزول، شصتمین سوره ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف چهلمین سوره است و در جزء ۲۴ قرآن قرار دارد.
wikishia: مدینه نازل شده اند (مکی) می باشند.
و «حسن» گوید: این سوره تماما در مکه نازل شده به غیر از آیه «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ»، «و تسبیح گوی بحمد پروردگارت شامگاهان و بامداد آیه 55» که در مدینه نازل شده است زیرا مراد از (عشیّ) نماز مغرب و از (ابکار) نماز صبح است و این هر دو در مدینه واجب شده اند.
این سوره در ترتیب مصحف چهلمین سوره و در ترتیب نزول شصتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره زمر و پس از آن سوره فصلت نازل شده است.
«کوفیان» و «شامیان» این سوره را هشتاد و پنج و «حجازیان» هشتاد و چهار و «بصریان» هشتاد و دو آیه گفته اند.
این سوره پیرامون بلندپروازیهای کفار، و جدالشان به باطل به منظور از بین بردن حقی که بر آنان نازل شده، سخن می گوید، و لذا میبینیم که آیات آن یکی پس از دیگری متعرض جدال آنان، و پاسخ دادن به جدالشان میشود، یک جا میفرماید:" ما یُجادِلُ فِی آیاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلادِ"، جای دیگر میفرماید:" الَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ کَبُرَ مَقْتاً"، باز هم می فرماید:" أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ أَنَّی یُصْرَفُونَ". و با این تکرار، سورت استکبار و جدال آنان را از راه به رخ کشیدن عذابی که امم گذشته به جرم تکذیب گرفتار آن شدند می شکند، و به همین منظور عذاب های خوار کننده ای را که خدا به ایشان وعده داده، با ذکر نمونه ای از آنچه در آخرت بر سرشان می آید خاطر نشان می کند.
و سخنان باطلشان را با حجت هایی که گویای وحدانیت خدا در ربوبیت و الوهیت است، به کلی مردود می سازد و رسول گرامی خود (ص) را امر به صبر نموده هم آن جناب و هم همه مؤمنین را وعده نصرت می دهد. و نیز آن جناب را امر می کند به اینکه به کفار اعلام کند که تسلیم پروردگار خویش است و دست از پرستش او برنخواهد داشت، تا به کلی از آن جناب مایوس گردند
و «حسن» گوید: این سوره تماما در مکه نازل شده به غیر از آیه «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ»، «و تسبیح گوی بحمد پروردگارت شامگاهان و بامداد آیه 55» که در مدینه نازل شده است زیرا مراد از (عشیّ) نماز مغرب و از (ابکار) نماز صبح است و این هر دو در مدینه واجب شده اند.
این سوره در ترتیب مصحف چهلمین سوره و در ترتیب نزول شصتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره زمر و پس از آن سوره فصلت نازل شده است.
«کوفیان» و «شامیان» این سوره را هشتاد و پنج و «حجازیان» هشتاد و چهار و «بصریان» هشتاد و دو آیه گفته اند.
این سوره پیرامون بلندپروازیهای کفار، و جدالشان به باطل به منظور از بین بردن حقی که بر آنان نازل شده، سخن می گوید، و لذا میبینیم که آیات آن یکی پس از دیگری متعرض جدال آنان، و پاسخ دادن به جدالشان میشود، یک جا میفرماید:" ما یُجادِلُ فِی آیاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلادِ"، جای دیگر میفرماید:" الَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ کَبُرَ مَقْتاً"، باز هم می فرماید:" أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ یُجادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ أَنَّی یُصْرَفُونَ". و با این تکرار، سورت استکبار و جدال آنان را از راه به رخ کشیدن عذابی که امم گذشته به جرم تکذیب گرفتار آن شدند می شکند، و به همین منظور عذاب های خوار کننده ای را که خدا به ایشان وعده داده، با ذکر نمونه ای از آنچه در آخرت بر سرشان می آید خاطر نشان می کند.
و سخنان باطلشان را با حجت هایی که گویای وحدانیت خدا در ربوبیت و الوهیت است، به کلی مردود می سازد و رسول گرامی خود (ص) را امر به صبر نموده هم آن جناب و هم همه مؤمنین را وعده نصرت می دهد. و نیز آن جناب را امر می کند به اینکه به کفار اعلام کند که تسلیم پروردگار خویش است و دست از پرستش او برنخواهد داشت، تا به کلی از آن جناب مایوس گردند
wikiahlb: سوره_غافر