مترادف ایه : ( آیه ) آیت، علامت، مارک، نشان، نشانه
برابر پارسی : ( آیه ) چمراس، نشانه، نشانی، یادگار
ایه
مترادف ایه : ( آیه ) آیت، علامت، مارک، نشان، نشانه
برابر پارسی : ( آیه ) چمراس، نشانه، نشانی، یادگار
فارسی به انگلیسی
فرهنگ اسم ها
اسم: آیه (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: āyeh) (فارسی: آيه) (انگلیسی: ayeh)
معنی: نشانه، معجزه، دلیل، نشان، حجت، برهان، اعجوبه، عجیبه، ن، ک، آیت، عجیبه + ن ک آیت، هر یک از پاره های مشخص سوره های قرآن و دیگر کتابهای آسمانی
معنی: نشانه، معجزه، دلیل، نشان، حجت، برهان، اعجوبه، عجیبه، ن، ک، آیت، عجیبه + ن ک آیت، هر یک از پاره های مشخص سوره های قرآن و دیگر کتابهای آسمانی
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( آیه ) (یِ ) [ ع . ] ( اِ. ) آیت . ج . آیات .
لغت نامه دهخدا
( آیه ) آیه. [ ی َ ] ( ع اِ ) آیت. ج ، آیات ، آی.
- آیه حجاب ؛ آیه سی و یکم سوره نور 24.
- آیه سجده ؛ هر یک از چهار آیت ذیل : آیه 15 از سوره 32. آیه 37 از سوره 41. آیه 62 از سوره 53. آیه 19 از سوره 96.
- آیه سخّر ؛ آیه 12 از سوره 16.
- آیه شهادة ؛ آیه هیجدهم از سوره آل عمران 3.
- آیه فتح ؛ آیه اول از سوره فتح 48.
- آیه نور ؛ آیه سی و پنجم از سوره نور 24.
- آیه و ان یکاد ؛ آیه پنجاه و یکم از سوره القلم 68 :
حضور خلوت انس است و دوستان جمعند
و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید.
ایه. [ هََ / هَِ ] ( ع اِ فعل ) کلمه ایست که در وقت بازداشتن از چیزی گویند یعنی بس کن. ( آنندراج ). کلمه زجر است یعنی بس است. کلمه ایست که در بیزاری از چیزی استعمال کنند. ( ناظم الاطباء ). || امر است به سکوت یعنی خاموش باش. ( منتهی الارب ).
- آیه حجاب ؛ آیه سی و یکم سوره نور 24.
- آیه سجده ؛ هر یک از چهار آیت ذیل : آیه 15 از سوره 32. آیه 37 از سوره 41. آیه 62 از سوره 53. آیه 19 از سوره 96.
- آیه سخّر ؛ آیه 12 از سوره 16.
- آیه شهادة ؛ آیه هیجدهم از سوره آل عمران 3.
- آیه فتح ؛ آیه اول از سوره فتح 48.
- آیه نور ؛ آیه سی و پنجم از سوره نور 24.
- آیه و ان یکاد ؛ آیه پنجاه و یکم از سوره القلم 68 :
حضور خلوت انس است و دوستان جمعند
و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید.
حافظ.
و رجوع به آیت شود.ایه. [ هََ / هَِ ] ( ع اِ فعل ) کلمه ایست که در وقت بازداشتن از چیزی گویند یعنی بس کن. ( آنندراج ). کلمه زجر است یعنی بس است. کلمه ایست که در بیزاری از چیزی استعمال کنند. ( ناظم الاطباء ). || امر است به سکوت یعنی خاموش باش. ( منتهی الارب ).
فرهنگ عمید
( آیه ) = آیت
دانشنامه عمومی
آیه. آیه در لغت به معنی نشانه است. و در اصطلاح کوچک ترین واحد تقسیم قرآن است و عبارات یا جملات قرآن و سوره از آن ها تشکیل می یابد و تعداد آن ها در هر سوره ای معین است.
سوره
قرآن
نامهای خدا در قرآن
یک آیه می تواند چند حرف، چند کلمه، یک یا چند جمله یا یک یا چند بند باشد. برخی از مسلمانان معتقدند حد و اندازه هر آیه توقیفی است و از سوی پیامبر اسلام معین شده است.
به عقیده بهاءالدین خرمشاهی، ترتیب و توالی آیه ها، اعم از اینکه طی یک فقره وحی یا طی یک سلسله وحی متوالی نازل شده باشد، توقیفی است. یعنی خود این امر نیز جزو وحی است و به امر الله و رهنمایی جبرئیل انجام گرفته است. در مواردی هم که محمد آیه یا آیاتی را جابجا می کرد و می گفت: این آیه یا آیات را در فلان سوره بین کدام آیات قرار دهید، نیز به رهنمود وحی بوده است.
تعداد آیات قرآن از مسائل مورد اختلاف میان قراء صدر اسلام بوده است: قراءِ مدینه دو رقم ۶ هزار و ۲۱۴را به دست داده اند، قراء مکه شمار آیات را ۶۲۱۹، قراء شام ۶۲۲۵ و قراء بصره ۶۰۲۴ و قراء کوفه ۶۲۳۶ گفته اند. مهمترین علت اختلاف در شمارش آیات قرآن این است که پیامبر اسلام به منظور آگاه ساختن مردم به تمام شدن آیه، در انتهای آیه وقف می کرد، ولی گاهی به علت پیوستگی مطلب، آن دو را به همدیگر وصل می کرد و بدون وقف ادامه می داد. در نتیجه این توهم در مردم پدید آمد که این وصل، علامت انقطاع و تمام شدن آیه نیست؛ و در تعداد آیات قرآن روایات و نظرها مختلف شد، و هر فرقه و گروهی بر حسب روایاتی که در نظرآن ها بر دیگر روایات رجحان داشت عدد خاصی را ذکر کردند، تا این که همین اختلاف روایات باعث به وجود آمدن عددهای مختلف مکی، مدنی، کوفی، بصری و شامی در شمار آیات قرآن گردید.
سوره
قرآن
نامهای خدا در قرآن
یک آیه می تواند چند حرف، چند کلمه، یک یا چند جمله یا یک یا چند بند باشد. برخی از مسلمانان معتقدند حد و اندازه هر آیه توقیفی است و از سوی پیامبر اسلام معین شده است.
به عقیده بهاءالدین خرمشاهی، ترتیب و توالی آیه ها، اعم از اینکه طی یک فقره وحی یا طی یک سلسله وحی متوالی نازل شده باشد، توقیفی است. یعنی خود این امر نیز جزو وحی است و به امر الله و رهنمایی جبرئیل انجام گرفته است. در مواردی هم که محمد آیه یا آیاتی را جابجا می کرد و می گفت: این آیه یا آیات را در فلان سوره بین کدام آیات قرار دهید، نیز به رهنمود وحی بوده است.
تعداد آیات قرآن از مسائل مورد اختلاف میان قراء صدر اسلام بوده است: قراءِ مدینه دو رقم ۶ هزار و ۲۱۴را به دست داده اند، قراء مکه شمار آیات را ۶۲۱۹، قراء شام ۶۲۲۵ و قراء بصره ۶۰۲۴ و قراء کوفه ۶۲۳۶ گفته اند. مهمترین علت اختلاف در شمارش آیات قرآن این است که پیامبر اسلام به منظور آگاه ساختن مردم به تمام شدن آیه، در انتهای آیه وقف می کرد، ولی گاهی به علت پیوستگی مطلب، آن دو را به همدیگر وصل می کرد و بدون وقف ادامه می داد. در نتیجه این توهم در مردم پدید آمد که این وصل، علامت انقطاع و تمام شدن آیه نیست؛ و در تعداد آیات قرآن روایات و نظرها مختلف شد، و هر فرقه و گروهی بر حسب روایاتی که در نظرآن ها بر دیگر روایات رجحان داشت عدد خاصی را ذکر کردند، تا این که همین اختلاف روایات باعث به وجود آمدن عددهای مختلف مکی، مدنی، کوفی، بصری و شامی در شمار آیات قرآن گردید.
wiki: آیه
دانشنامه آزاد فارسی
آیه. (در لغت به معنای نشانه، به ویژه نشانۀ وجودِ خداوند و قدرت او) اصطلاحی در علوم قرآنی به معنای هریک از اجزای سوره های قرآن که گاه از یک یا چند جمله و گاه از حروف مقطعه تشکیل شده است. به نظر بیشتر محققان، تعداد و آغاز و انجام آیه ها که برخی این کلمه را در اصل عبری نیز دانسته اند، توقیفی است. قرآن ۶۲۳۶ آیه بوده است. این کلمه به صورت مفرد ۸۴ بار و به صورت جمع (آیات) ۱۴۸ بار در قرآن آمده است. طولانی ترین آیۀ قرآن، آیۀ تدایُن و کوتاه ترین آیه، «والضحی» یا «والفجر» و در غیر فواتح سور «مُدْهامَّتان» (الرحمن، ۶۴) است. معانی فراوانی برای کاربرد این واژه در قرآن ذکر شده است مانند: ۱. معجزه (بقره ۲۱۱؛ یونس، ۲۰؛ رعد، ۳۸؛ نازعات، ۲۰)؛ ۲. نشان و علامت یا نماد (بقره، ۲۴۸؛ آل عمران، ۴۱؛ مریم، ۱۰)؛ ۳. شگفتی های آفرینش (آل عمران، ۱۹۰؛ روم، ۲۰ـ۲۵)؛ آیات قرآن برحسب تاریخ نزول به مکی و مدنی، صراحت و اجمال به محکم و متشابه، و حکم به ناسخ و منسوخ تقسیم و گاه به عنوانی خاص، مانند الکرسی، نور، اخوت، نامیده می شوند. همچنین قرائت بعضی آیات مستلزم سجدۀ واجب است. نخستین آیات نازل شده را بر پیامبر (ص) پنج آیۀ نخست سورۀ عَلَق دانسته اند. برخی هم آیۀ ۳ مائده و آیۀ ۱ نصر را آخرین آیه برشمرده اند.
wikijoo: آیه
دانشنامه اسلامی
[ویکی شیعه] آیه. آیه، عبارت، جمله یا جملات تشکیل دهنده قرآن که با ترتیب خاصی از یکدیگر تفکیک شده اند و سوره های قرآن را به وجود آورده اند. در قرآن کریم، کلمه آیه به همین معنا استفاده شده و آیات قرآن، « بیّنات » یعنی آشکار و واضح دانسته شده اند.
دانشمندان علوم قرآنی، مباحث مختلفی را درباره آیات قرآن مطرح کرده اند؛ از جمله تعداد آیات، توقیفی بودن آیات، تناسب یا عدم تناسب ترتیب آیات قرآن.
همچنین قرآن کریم آیه را در معنایی دیگر، به هر موجودی که نشانه وجود و صفات خداوند باشد و از جمله به معجزات ارائه شده از سوی انبیاء هم اطلاق کرده است. در کاربرد این معنا، قرآن کریم آیات و نشانه های خداوند را به آفاقی و انفسی تقسیم نموده که اولی به معنای نشانه های بیرون از وجود انسان، و انفسی به معنای نشانه های درون وجود انسان است که او را به سوی خداوند رهنمون می شود.
دانشمندان علوم قرآنی، مباحث مختلفی را درباره آیات قرآن مطرح کرده اند؛ از جمله تعداد آیات، توقیفی بودن آیات، تناسب یا عدم تناسب ترتیب آیات قرآن.
همچنین قرآن کریم آیه را در معنایی دیگر، به هر موجودی که نشانه وجود و صفات خداوند باشد و از جمله به معجزات ارائه شده از سوی انبیاء هم اطلاق کرده است. در کاربرد این معنا، قرآن کریم آیات و نشانه های خداوند را به آفاقی و انفسی تقسیم نموده که اولی به معنای نشانه های بیرون از وجود انسان، و انفسی به معنای نشانه های درون وجود انسان است که او را به سوی خداوند رهنمون می شود.
wikishia: نشان و علامت است و جمع آن بیشتر آیات و آی می آید و در قرآن کریم بر اموری چند اطلاق گردیده هر یک به اعتبار آن که نشانه است بر چیزی.
هر سوره از چند آیه تشکیل است. و به آن آیه گویند به اعتبار آن که نشانه و دلیل بر مطلب بلندی است و تعلیمی ارجمند. قوله تعالی «مِنْهُ آیَاتٌ مُّحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ» (سوره آل عمران، 7) از قرآن است آیه های محکم و استوار که اصل کتاب آن است و آیه بدین معنی در قرآن بسیار است و آیات قرآن شش هزار و دویست و سی و شش آیه است در عدد کوفیان و آن مشهورتر است و اهل مدینه دو بار شماره کردند یکی را مدنی اول گویند و دیگری را مدنی ثانی.
«لَّقَدْ کَانَ فِی یُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آیَاتٌ لِّلسَّائِلِینَ». (سوره یوسف، 7) در قصه یوسف و برادرانش پندها و عبرت ها است خواهندگان را.
«وَلَقَد تَّرَکْنَا مِنْهَا آیَةً». (سوره عنکبوت، 35) از شهرهای قوم لوط پس از خرابی نشانه ای باقی گذاشتیم برای عبرت.
« لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً». (سوره یونس، 92) تا تو ای فرعون پس از مردن عبرت باشی برای آنها که پس از تو آیند.
که کافران را ناچار به اقرار زبانی وادار کند از بیم هلاک هر چند ایمان در قلب آنها راسخ نشود و این امور را آیات قاهره گویند.
«إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِم مِّن السَّمَاء آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ» (سوره شعراء، 4) اگر بخواهیم بر آنها آیتی قاهر از آسمان می فرستیم که گردنهایشان خاضع شود. گاه باشد که این آیات همه کافران را هلاک کند. طوفان نوح و هلاک مردم آن عهد آیتی بود. (سوره شعراء، 122)
هر سوره از چند آیه تشکیل است. و به آن آیه گویند به اعتبار آن که نشانه و دلیل بر مطلب بلندی است و تعلیمی ارجمند. قوله تعالی «مِنْهُ آیَاتٌ مُّحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ» (سوره آل عمران، 7) از قرآن است آیه های محکم و استوار که اصل کتاب آن است و آیه بدین معنی در قرآن بسیار است و آیات قرآن شش هزار و دویست و سی و شش آیه است در عدد کوفیان و آن مشهورتر است و اهل مدینه دو بار شماره کردند یکی را مدنی اول گویند و دیگری را مدنی ثانی.
«لَّقَدْ کَانَ فِی یُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آیَاتٌ لِّلسَّائِلِینَ». (سوره یوسف، 7) در قصه یوسف و برادرانش پندها و عبرت ها است خواهندگان را.
«وَلَقَد تَّرَکْنَا مِنْهَا آیَةً». (سوره عنکبوت، 35) از شهرهای قوم لوط پس از خرابی نشانه ای باقی گذاشتیم برای عبرت.
« لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً». (سوره یونس، 92) تا تو ای فرعون پس از مردن عبرت باشی برای آنها که پس از تو آیند.
که کافران را ناچار به اقرار زبانی وادار کند از بیم هلاک هر چند ایمان در قلب آنها راسخ نشود و این امور را آیات قاهره گویند.
«إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِم مِّن السَّمَاء آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ» (سوره شعراء، 4) اگر بخواهیم بر آنها آیتی قاهر از آسمان می فرستیم که گردنهایشان خاضع شود. گاه باشد که این آیات همه کافران را هلاک کند. طوفان نوح و هلاک مردم آن عهد آیتی بود. (سوره شعراء، 122)
wikiahlb: فعل یتدبرون مشتق از آن است به معنای این است که چیزی را بعد از چیز دیگر بگیریم و در مورد آیه شریفه"أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ ﭐلْقُرْءَانَ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ ﭐللَّهِ...
معنی جَزَیْتُهُمُ: به آنان جزاء دادم ( در سوره مبارکه مؤمنون آیه شریفه111 :حتماً می دهم)
معنی جُمِعَ: جمع شد- گرد آوری شد(در سوره مبارکه شعراء آیه شریفه 38 :جمع شدند)
معنی عَقِیمٌ: نازا (در عبارت "یَأْتِیَهُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَقِیمٍ " معنای عقیم بودن روز این است که طوری باشد که دیگر فردایی از آن متولد نشود ، و آن ، روز هلاکت و یا روز قیامت است ، و مراد در آیه به طوری که سیاق آیه سوم میرساند روز قیامت میباشد . )
معنی فَرَقْنَاهُ: قسمت قسمتش کردیم - جدا جدایش کردیم (در عبارت"قُرْءَاناً فَرَقْنَاهُ "منظور این است که قرآن کریم نزد خدا تجزیه شده به آیات نبوده ، بلکه یکپارچه بوده ، بعدا آیه آیه شده ، و بتدریج نازل گردیده است برای فهم بهتر مردم)
معنی وَسَطْنَ: در وسط قرار گرفتند (در عبارت "فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً "، "بـِ"معنی "در" می دهد و اگر ضمیر "ه" به صبح برگردد معنی آیه می شود :و در آن (وقت) در میان جمعی (از دشمن) قرار گرفتند. و اگر به "نقع:غبار" برگردد معنی آیه می شود :دسته جمعی در میان غبار قرار گرف...
ریشه کلمه:
اوی (۴۱۸ بار)
ائی (۳۸۲ بار)
ایی (۶۲۸ بار)
«آیه» جمع «آی» در لغت، به معنای نشانه و علامت است.
تعبیر به «آیَةً بَیِّنَةً» (نشانه روشن) اشاره به آثار باقی مانده شهر «سدوم» است که طبق آیات قرآن در مسیر راه کاروان های مردم «حجاز» قرار داشت، و تا زمان ظهور پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله)نیز باقی بود.
علامت. نشانه. عبرت. دلیل. معجزه. در متن قرآن همه این معانی را میتوان یافت. ناگفته نماند معنای اصلی و حقیقی آیه، همان علامت و نشانه است چنانکه در قاموس و مفردات تصریح شده، معانی دیگر که ذکر شد همه با معنای اصلی قابل جمع اند، و به قسمتی از کلمات قرآن که از محلّی اغاز و به مقطعی ختم میشود آیه گوئیم زیرا که آن از نشانههای خداوند است و بشر از آوردن نظیر آن عاجز میباشد، موجودات عالم را از آن جهت آیات اللّه میگوئیم که نشانههای وجود خدا و صفات او هستند. در آیه مراد از آیه معجزه است و در آیه به معنی دلیل است، و در کریمه منظور از آن عبرت است و در آیه مراد آیات قرآن است. در کریمه به عبارت، آیه اطلاق شده یعنی در هر مکان بلند عمارتی به بیهوده سری بنا میکنند؟!! درباره آیه شریفه چنین گفتهاند.
معنی جَزَیْتُهُمُ: به آنان جزاء دادم ( در سوره مبارکه مؤمنون آیه شریفه111 :حتماً می دهم)
معنی جُمِعَ: جمع شد- گرد آوری شد(در سوره مبارکه شعراء آیه شریفه 38 :جمع شدند)
معنی عَقِیمٌ: نازا (در عبارت "یَأْتِیَهُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَقِیمٍ " معنای عقیم بودن روز این است که طوری باشد که دیگر فردایی از آن متولد نشود ، و آن ، روز هلاکت و یا روز قیامت است ، و مراد در آیه به طوری که سیاق آیه سوم میرساند روز قیامت میباشد . )
معنی فَرَقْنَاهُ: قسمت قسمتش کردیم - جدا جدایش کردیم (در عبارت"قُرْءَاناً فَرَقْنَاهُ "منظور این است که قرآن کریم نزد خدا تجزیه شده به آیات نبوده ، بلکه یکپارچه بوده ، بعدا آیه آیه شده ، و بتدریج نازل گردیده است برای فهم بهتر مردم)
معنی وَسَطْنَ: در وسط قرار گرفتند (در عبارت "فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً "، "بـِ"معنی "در" می دهد و اگر ضمیر "ه" به صبح برگردد معنی آیه می شود :و در آن (وقت) در میان جمعی (از دشمن) قرار گرفتند. و اگر به "نقع:غبار" برگردد معنی آیه می شود :دسته جمعی در میان غبار قرار گرف...
ریشه کلمه:
اوی (۴۱۸ بار)
ائی (۳۸۲ بار)
ایی (۶۲۸ بار)
«آیه» جمع «آی» در لغت، به معنای نشانه و علامت است.
تعبیر به «آیَةً بَیِّنَةً» (نشانه روشن) اشاره به آثار باقی مانده شهر «سدوم» است که طبق آیات قرآن در مسیر راه کاروان های مردم «حجاز» قرار داشت، و تا زمان ظهور پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله)نیز باقی بود.
علامت. نشانه. عبرت. دلیل. معجزه. در متن قرآن همه این معانی را میتوان یافت. ناگفته نماند معنای اصلی و حقیقی آیه، همان علامت و نشانه است چنانکه در قاموس و مفردات تصریح شده، معانی دیگر که ذکر شد همه با معنای اصلی قابل جمع اند، و به قسمتی از کلمات قرآن که از محلّی اغاز و به مقطعی ختم میشود آیه گوئیم زیرا که آن از نشانههای خداوند است و بشر از آوردن نظیر آن عاجز میباشد، موجودات عالم را از آن جهت آیات اللّه میگوئیم که نشانههای وجود خدا و صفات او هستند. در آیه مراد از آیه معجزه است و در آیه به معنی دلیل است، و در کریمه منظور از آن عبرت است و در آیه مراد آیات قرآن است. در کریمه به عبارت، آیه اطلاق شده یعنی در هر مکان بلند عمارتی به بیهوده سری بنا میکنند؟!! درباره آیه شریفه چنین گفتهاند.
wikialkb: صدق ادعای انبیاء
...
...
wikifeqh: طهارت و صلات سخن گفته شده است.۲. رخداد طبیعی غیر عادی اعم از آسمانی و زمینی (نشان). از آیه به این معنا در باب صلات سخن رفته است.
آیه از واژه های بسیار کهن سامی است . در فنیقی ، AT در آرامی کتاب مقدس AT (سفر دانیال ، ۳:۳۳)، آرامی ، ATA عبری ، OT سریانی ATA و جمع آن ، OTOT و حتی در مندایی OTA آمده است .
ورود به زبان عربی
تحول معنایی کلمه ، همان است که در عربی ملاحظه می شود: نخست بر نشانه های مادی و ملموس اطلاق شد و سپس بر پدیده های طبیعی و آثاری که بر قدرت الهی دلالت دارد. همه این معانی بارها در عهد عتیق به کار رفته است .
← واژه کهن سامی
...
آیه از واژه های بسیار کهن سامی است . در فنیقی ، AT در آرامی کتاب مقدس AT (سفر دانیال ، ۳:۳۳)، آرامی ، ATA عبری ، OT سریانی ATA و جمع آن ، OTOT و حتی در مندایی OTA آمده است .
ورود به زبان عربی
تحول معنایی کلمه ، همان است که در عربی ملاحظه می شود: نخست بر نشانه های مادی و ملموس اطلاق شد و سپس بر پدیده های طبیعی و آثاری که بر قدرت الهی دلالت دارد. همه این معانی بارها در عهد عتیق به کار رفته است .
← واژه کهن سامی
...
wikifeqh: آیه_(نشانه)
گویش مازنی
/aye/ اویه
اویه
پیشنهاد کاربران
آنچه آمده است. واژهء " آیه" واژهء پارسی است. که از آمدن میآید و پیش از پیامبر اسلام در میان عرب مستعمل نبوده است. * آیم * آیی * آید * آییم * آیید * آیند ( آیندگان ) .
ایه مترادف ایت یعنی علامت ، نشان، شانه
آیه
این واژه ای پارسی است و از بن کنون آمدن < آی و پسوند نام ساز - ه ساخته شده است :
آمدن : آی - ه = آیه : آنچه می آید مانند: آموزه. . .
این واژه ای پارسی است و از بن کنون آمدن < آی و پسوند نام ساز - ه ساخته شده است :
آمدن : آی - ه = آیه : آنچه می آید مانند: آموزه. . .
آیه اسم بسیار زیبا هست. به سلامتی همه آیه خانوم ها
ونحمدمفاتح الغیب با پیغامها الله و سالم
مالبرو ما تسقط من ورقه الا یعلمهاو
و لاحبه فیظلمت الارضین و لارطب ولایاسن
الا فی کتاب مبین
مالبرو ما تسقط من ورقه الا یعلمهاو
و لاحبه فیظلمت الارضین و لارطب ولایاسن
الا فی کتاب مبین
آیه :
آیه در لغت به معنی نشانه و علامت است و در قرآن در معانی گوناگونی به کار رفته از جمله :
1 - فرازهای قرآن که با نشانه های خاصی از هم تفکیک شده و به آیه معروف است چنانکه در خود قرآن می خوانیم : تلک آیات الله نتلوها علیک بالحق ( بقره - 252 ) .
2 - معجزات نیز به عنوان آیه معرفی شده است ، چنانکه در مورد معجزه معروف موسی ( علیه السلام ) ید بیضاء می خوانیم : و اضمم یدک الی جناحک تخرج بیضاء من غیر سوء آیة اخری : دستت را در گریبان تا زیر بغل فرو بر ، به هنگامی که خارج می شود سفیدی و درخشندگی بی عیب و نقصی دارد و این معجزه دیگر است ( طه - 22 ) .
3 - به معنی دلیل و نشانه خداشناسی و یا معاد نیز آمده است ، چنانکه می خوانیم : و جعلنا اللیل و النهار آیتین : ما شب و روز را دو دلیل ( برای شناسائی خدا ) قرار دادیم ( سوره اسراء - 12 ) .
و در مورد استدلال برای معاد می فرماید : و من آیاته انک تری الارض خاشعة فاذا انزلنا علیها الماء اهتزت و ربت ان الذی احیاها لمحیی الموتی انه علی کل شیء قدیر : از نشانه های او این است که زمین را پژمرده و خاموش می بینی اما هنگامی که آب ( باران ) بر آن فرو می ریزیم به جنبش می آید و گیاهان آن می روید ، همان کسی که زمین را زنده کرد مردگان را نیز زنده می کند ، او بر همه چیز قادر است ( فصلت - 39 ) .
4 - به معنی اشیاء چشمگیر مانند بناهای مرتفع و عالی ، نیز آمده است ، چنانکه می خوانیم : ا تبنون بکل ریع آیة تعبثون : آیا در هر مکان مرتفعی بنائی می سازید و در آن سر گرم می شوید ( شعراء - 128 ) .
ولی روشن است که این معانی گوناگون در واقع همه به یک قدر مشترک باز گشت می کند و آن مفهوم نشانه است .
( تفسیر نمونه ج : 1 ص : 393 )
آیه در لغت به معنی نشانه و علامت است و در قرآن در معانی گوناگونی به کار رفته از جمله :
1 - فرازهای قرآن که با نشانه های خاصی از هم تفکیک شده و به آیه معروف است چنانکه در خود قرآن می خوانیم : تلک آیات الله نتلوها علیک بالحق ( بقره - 252 ) .
2 - معجزات نیز به عنوان آیه معرفی شده است ، چنانکه در مورد معجزه معروف موسی ( علیه السلام ) ید بیضاء می خوانیم : و اضمم یدک الی جناحک تخرج بیضاء من غیر سوء آیة اخری : دستت را در گریبان تا زیر بغل فرو بر ، به هنگامی که خارج می شود سفیدی و درخشندگی بی عیب و نقصی دارد و این معجزه دیگر است ( طه - 22 ) .
3 - به معنی دلیل و نشانه خداشناسی و یا معاد نیز آمده است ، چنانکه می خوانیم : و جعلنا اللیل و النهار آیتین : ما شب و روز را دو دلیل ( برای شناسائی خدا ) قرار دادیم ( سوره اسراء - 12 ) .
و در مورد استدلال برای معاد می فرماید : و من آیاته انک تری الارض خاشعة فاذا انزلنا علیها الماء اهتزت و ربت ان الذی احیاها لمحیی الموتی انه علی کل شیء قدیر : از نشانه های او این است که زمین را پژمرده و خاموش می بینی اما هنگامی که آب ( باران ) بر آن فرو می ریزیم به جنبش می آید و گیاهان آن می روید ، همان کسی که زمین را زنده کرد مردگان را نیز زنده می کند ، او بر همه چیز قادر است ( فصلت - 39 ) .
4 - به معنی اشیاء چشمگیر مانند بناهای مرتفع و عالی ، نیز آمده است ، چنانکه می خوانیم : ا تبنون بکل ریع آیة تعبثون : آیا در هر مکان مرتفعی بنائی می سازید و در آن سر گرم می شوید ( شعراء - 128 ) .
ولی روشن است که این معانی گوناگون در واقع همه به یک قدر مشترک باز گشت می کند و آن مفهوم نشانه است .
( تفسیر نمونه ج : 1 ص : 393 )
کلمات دیگر: