سپهبد امان الله جهانبانی (۱۲۷۴–۱۳۵۳) از صاحب منصبان در دوران دودمان پهلوی بود. او از فرماندهان ارتش شاهنشاهی ایران و هم چنین پنج دوره نمایندهٔ مجلس سنا در دوران سلطنت محمدرضاشاه پهلوی و مدتی نیز رئیس ادارهٔ کل صنایع و معادن بود.
جهانبانی، امان الله، مرزهای ایران و شوروی، تهران: چاپخانه مجلس، ۱۳۳۶.
جهانبانی، امان الله، سرگذشت بلوچستان و مرزهای آن، تهران: ، ۱۳۳۸.
جهانبانی، امان الله، خاطراتی از دوران درخشان رضاشاه کبیر: نبرد شکریازی و ساری داش، تهران: بانک ملی ایران (چاپخانه)، ۱۳۴۶. (تجدید چاپ با عنوان خاطرات سپهبد امان الله جهانبانی: لشکرکشی ارتش ایران به (چهریق) مشهور به نبرد «شکریازی» و «ساری داش»، به کوشش احمد محمدی، تهران: احمد محمدی، ۱۳۹۲.)
جهانبانی، امان الله، سرباز ایرانی و مفهوم آب و خاک: زندگی نامهٔ خودنوشت سپهبد امان الله جهانبانی، به کوشش پرویز جهانبانی، ویراستهٔ محمد بقایی (ماکان)، تهران: فردوس، ۱۳۸۰.
سه همسر:
نصرت الله فرزند امان الله میرزا ضیاءالدوله نوهٔ سیف الله میرزا چهل و دومین پسر فتحعلی شاه قاجار که پس از انتحار پدر امان الله خوانده شد. امان الله را از ۱۰ سالگی جهت تحصیلات مقدماتی و عالی به مدارس نظام روسیه فرستادند. پس از بازگشت با درجه یاوری در قزاقخانه مشغول خدمت شد. چندی ریاست قسمت توپخانه آتریاد کرمانشاه را برعهده داشت. در همان آتریاد سرهنگ رضاخان فرمانده قسمت پیاده بود. امان الله مقارن کودتای اسفند ۱۲۹۹ درجه سرهنگی داشت.
پس از تشکیل قشون متحدالشکل امان الله به ریاست ارکان حرب قشون برگزیده شد. وی فرمانده قوای اعزامی به آذربایجان جهت دفع خطر اسماعیل آقا بود که با کسب پیروزی در نبرد شکریازی قلعه چهریق را به تصرف قوای دولتی درآورد و نشان ذوالفقار گرفت. در خرداد ۱۳۰۲ سرپرست ۵۰ نفر دانشجویی بود که برای تحصیل نظام به اروپا اعزام شدند و دوره ژنرالی را آنجا طی کرد. در اوایل ۱۳۰۵ در معیت رضاشاه به خراسان سفر نمود و پس از خلع درجه و برکناری جان محمدخان فرمانده لشکر شرق شد. در ۱۳۰۶ با حفظ سمت به بلوچستان رفت و در چند زدوخورد به آن منطقه امنیت بخشید و درجه امیرلشکری گرفت. چندی هم ریاست بازرسی ارتش را سرپرستی می کرد. در ۱۳۱۴ رئیس دانشگاه جنگ شد و در اسفند همان سال به ریاست اداره کل صنایع و معادن رسید.
جهانبانی، امان الله، مرزهای ایران و شوروی، تهران: چاپخانه مجلس، ۱۳۳۶.
جهانبانی، امان الله، سرگذشت بلوچستان و مرزهای آن، تهران: ، ۱۳۳۸.
جهانبانی، امان الله، خاطراتی از دوران درخشان رضاشاه کبیر: نبرد شکریازی و ساری داش، تهران: بانک ملی ایران (چاپخانه)، ۱۳۴۶. (تجدید چاپ با عنوان خاطرات سپهبد امان الله جهانبانی: لشکرکشی ارتش ایران به (چهریق) مشهور به نبرد «شکریازی» و «ساری داش»، به کوشش احمد محمدی، تهران: احمد محمدی، ۱۳۹۲.)
جهانبانی، امان الله، سرباز ایرانی و مفهوم آب و خاک: زندگی نامهٔ خودنوشت سپهبد امان الله جهانبانی، به کوشش پرویز جهانبانی، ویراستهٔ محمد بقایی (ماکان)، تهران: فردوس، ۱۳۸۰.
سه همسر:
نصرت الله فرزند امان الله میرزا ضیاءالدوله نوهٔ سیف الله میرزا چهل و دومین پسر فتحعلی شاه قاجار که پس از انتحار پدر امان الله خوانده شد. امان الله را از ۱۰ سالگی جهت تحصیلات مقدماتی و عالی به مدارس نظام روسیه فرستادند. پس از بازگشت با درجه یاوری در قزاقخانه مشغول خدمت شد. چندی ریاست قسمت توپخانه آتریاد کرمانشاه را برعهده داشت. در همان آتریاد سرهنگ رضاخان فرمانده قسمت پیاده بود. امان الله مقارن کودتای اسفند ۱۲۹۹ درجه سرهنگی داشت.
پس از تشکیل قشون متحدالشکل امان الله به ریاست ارکان حرب قشون برگزیده شد. وی فرمانده قوای اعزامی به آذربایجان جهت دفع خطر اسماعیل آقا بود که با کسب پیروزی در نبرد شکریازی قلعه چهریق را به تصرف قوای دولتی درآورد و نشان ذوالفقار گرفت. در خرداد ۱۳۰۲ سرپرست ۵۰ نفر دانشجویی بود که برای تحصیل نظام به اروپا اعزام شدند و دوره ژنرالی را آنجا طی کرد. در اوایل ۱۳۰۵ در معیت رضاشاه به خراسان سفر نمود و پس از خلع درجه و برکناری جان محمدخان فرمانده لشکر شرق شد. در ۱۳۰۶ با حفظ سمت به بلوچستان رفت و در چند زدوخورد به آن منطقه امنیت بخشید و درجه امیرلشکری گرفت. چندی هم ریاست بازرسی ارتش را سرپرستی می کرد. در ۱۳۱۴ رئیس دانشگاه جنگ شد و در اسفند همان سال به ریاست اداره کل صنایع و معادن رسید.
wiki: امان الله جهانبانی