[ویکی فقه] حوزه علمیه حله تقریبا از زمان تکمیل شهر حله، تأسیس شد.
تأسیس حوزه علمی شیعی در حلّه نباید از حدود سال ۵۰۰، زمان تکمیل ساخت شهر حلّه، چندان این سوتر باشد. بر اساس نشانه هایی می توان حدس زد که تقریبآ دو یا سه دهه پس از بنای شهر، حوزه های علمی شیعی نیز در آن جا برپا بوده است. این نشانه ها از مطالعه زندگی نامه شماری از عالمان شیعه حلّه در سده ششم به دست آمده است.
← علما
حوزه علمیه حلّه بر خلاف مراکز علمی بسیاری از شهرها که در سده هفتم در پی هجوم ویران گر مغول دچار رکود و حتی نیستی شدند، پس از سقوط عباسیان رونق گرفت.به نوشته وصّاف الحضره، پس از غلبه هولاکو بر بغداد (۶۵۶)، سدیدالدین یوسف بن مطهر، پدر علامه حلّی (متوفی ۷۲۶)، و مجدالدین محمد بن حسن بن طاووس حلّی و شمس الدین محمد بن العز به نمایندگی از مردم حلّه با مکتوبی به درگاه هولاکو رفتند و ضمن اعلام فرمان برداری به وی گفتند که خبر پیروزی مغولان را از طریق اخبار اجداد خویش، امامان معصوم شیعه به ویژه امیرمؤمنان علیه السلام، شنیده اند.هولاکو نیز آنان را نواخت و تکلّه و علاءالدین عجمی را به شحنگی آن جا فرستاد.ظاهراً در نتیجه این تدبیر علمای حلّه و آرامش و امنیت متعاقب آن، این شهر پناه گاه و مجمع علما به ویژه علمای امامی شد؛ چندان که به نوشته افندی اصفهانی در روزگار علامه حلّی، ۴۴۰ مجتهد و فقیه در حلّه می زیستند.بدین ترتیب، حوزه علمیه حلّه که سال ها پیش از حمله مغول پایه گذاری شده بود، بعد از فتح بغداد و امان نامه گرفتن مردم شهر از ایلخان مغول، اصلی ترین حوزه علمی شیعه شد.دیدار خواجه نصیرالدین طوسی، در مقام صدر اعظم هولاکو، از این حوزه علمی و حضور احترام آمیز او در مجلس درس محقق حلّی، که به یک پرسش و پاسخ فقهی و مکاتبه علمی این دو با یکدیگر و نیز پرسش از آینده علمی این حوزه انجامید، نشانه جای گاه معتبر این حوزه است.
ویژگی ها و دستاوردها
حیات علمی حوزه حلّه و رونق آن، به ویژه در قرن ششم تا هشتم، با بررسی عواملی چون کثرت طلاب و مدرّسان و مشاهیر علمی این حوزه و اعتبار مدرّسان و دانش آموختگان و کتاب های مهمی که به ویژه در حوزه فقه و اصول تألیف کرده بودند و نیز از طریق گام هایی که در پیش برد دانش های اسلامی برداشته شده بود مشخص می شود.مهم ترین ویژگی ها و دستاوردهای حوزه حلّه ــ البته با نظر به تاریخی و زمان مند بودن آن هاــ عبارت اند از:
← احیای روح تحقیق
...
تأسیس حوزه علمی شیعی در حلّه نباید از حدود سال ۵۰۰، زمان تکمیل ساخت شهر حلّه، چندان این سوتر باشد. بر اساس نشانه هایی می توان حدس زد که تقریبآ دو یا سه دهه پس از بنای شهر، حوزه های علمی شیعی نیز در آن جا برپا بوده است. این نشانه ها از مطالعه زندگی نامه شماری از عالمان شیعه حلّه در سده ششم به دست آمده است.
← علما
حوزه علمیه حلّه بر خلاف مراکز علمی بسیاری از شهرها که در سده هفتم در پی هجوم ویران گر مغول دچار رکود و حتی نیستی شدند، پس از سقوط عباسیان رونق گرفت.به نوشته وصّاف الحضره، پس از غلبه هولاکو بر بغداد (۶۵۶)، سدیدالدین یوسف بن مطهر، پدر علامه حلّی (متوفی ۷۲۶)، و مجدالدین محمد بن حسن بن طاووس حلّی و شمس الدین محمد بن العز به نمایندگی از مردم حلّه با مکتوبی به درگاه هولاکو رفتند و ضمن اعلام فرمان برداری به وی گفتند که خبر پیروزی مغولان را از طریق اخبار اجداد خویش، امامان معصوم شیعه به ویژه امیرمؤمنان علیه السلام، شنیده اند.هولاکو نیز آنان را نواخت و تکلّه و علاءالدین عجمی را به شحنگی آن جا فرستاد.ظاهراً در نتیجه این تدبیر علمای حلّه و آرامش و امنیت متعاقب آن، این شهر پناه گاه و مجمع علما به ویژه علمای امامی شد؛ چندان که به نوشته افندی اصفهانی در روزگار علامه حلّی، ۴۴۰ مجتهد و فقیه در حلّه می زیستند.بدین ترتیب، حوزه علمیه حلّه که سال ها پیش از حمله مغول پایه گذاری شده بود، بعد از فتح بغداد و امان نامه گرفتن مردم شهر از ایلخان مغول، اصلی ترین حوزه علمی شیعه شد.دیدار خواجه نصیرالدین طوسی، در مقام صدر اعظم هولاکو، از این حوزه علمی و حضور احترام آمیز او در مجلس درس محقق حلّی، که به یک پرسش و پاسخ فقهی و مکاتبه علمی این دو با یکدیگر و نیز پرسش از آینده علمی این حوزه انجامید، نشانه جای گاه معتبر این حوزه است.
ویژگی ها و دستاوردها
حیات علمی حوزه حلّه و رونق آن، به ویژه در قرن ششم تا هشتم، با بررسی عواملی چون کثرت طلاب و مدرّسان و مشاهیر علمی این حوزه و اعتبار مدرّسان و دانش آموختگان و کتاب های مهمی که به ویژه در حوزه فقه و اصول تألیف کرده بودند و نیز از طریق گام هایی که در پیش برد دانش های اسلامی برداشته شده بود مشخص می شود.مهم ترین ویژگی ها و دستاوردهای حوزه حلّه ــ البته با نظر به تاریخی و زمان مند بودن آن هاــ عبارت اند از:
← احیای روح تحقیق
...
wikifeqh: حوزه های علمیه شیعه است. این حوزه از قرن ششم بنا نهاده شد و از اواسط قرن ششم تا قرن هشتم از معتبرترین حوزه های علمیه شیعه بود. ابن ادریس، ابن نما، محق حلی، علامه حلی، فخرالمحققین از علمای حوزه حله بودند.
احیای روح تحقیق و انتقاد توسط ابن ادریس، دسته بندی احادیث به اعتبار سند توسط سید بن طاووس و سپس علامه حلی، ارائه سبک نوین در تدوین و تدریس فقه و نوگرایی در باب بندی موضوعات آن توسط محقق حلی از ویژگی ها و دستاوردهای این حوزه در آن عصر بوده است.
حوزه علمیه حلّه به علت درگیری های مکرری که در دوره ملوک الطوایفی پس از سقوط ایلخانان بر سر تصرف حله روی داد، رفته رفته رونق خود را از دست داد و حوزه علمیه نجف جانشین آن شد.
احیای روح تحقیق و انتقاد توسط ابن ادریس، دسته بندی احادیث به اعتبار سند توسط سید بن طاووس و سپس علامه حلی، ارائه سبک نوین در تدوین و تدریس فقه و نوگرایی در باب بندی موضوعات آن توسط محقق حلی از ویژگی ها و دستاوردهای این حوزه در آن عصر بوده است.
حوزه علمیه حلّه به علت درگیری های مکرری که در دوره ملوک الطوایفی پس از سقوط ایلخانان بر سر تصرف حله روی داد، رفته رفته رونق خود را از دست داد و حوزه علمیه نجف جانشین آن شد.
wikishia: حوزه_علمیه_حله