گرجستان

مختصات: ۴۱°۴۳′ شمالی ۴۴°۴۷′ شرقی / ۴۱٫۷۱۷°شمالی ۴۴٫۷۸۳°شرقی / 41.717; 44.783
۲۳ بار حملهٔ ارتش امپراتوری صفویان به گرجستان
قتل عام بسیاری از گرجی ها
اسارت و تبعید ۳۰۰۰۰۰ (سیصد هزار) تَن از بازماندگان گرجی های کشته شده به قزوین، گیلان، مازندران، گلستان، اصفهان و فارس
برقراری متناوب حکومت صفویان بر شرق و حکومت عثمانی ها بر غرب گرجستان
گُرجِستان (به گرجی: საქართველო، ساکارْتْوِلُ) کشوری است در منطقهٔ قفقاز اوراسیا. این کشور که در سرحد آسیای غربی و اروپای شرقی قرار دارد، از غرب با دریای سیاه، از شمال با روسیه، از جنوب با ترکیه و ارمنستان، و از جنوب شرق با جمهوری آذربایجان هم مرز است. پایتخت و بزرگترین شهر آن تفلیس است. مساحت گرجستان ۶۹٬۷۰۰ مترکیلومربع (۲۶٬۹۱۱ مایل مربع) و جمعیت آن در سال ۲۰۱۶ در حدود ۳٫۷۲ میلیون نفر بوده است. گرجستان یک جمهوری متمرکز، نیمه ریاستی است و حکومت آن از طریق دموکراسی نیابتی انتخاب می شود.
گرجستان یکی از کشورهایی است که در هر دو قارهٔ اروپا و آسیا قرار داشته و یکی از اهداف مقامات سیاسی تفلیس پایتخت گرجستان، عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو است؛ که گرجستان در حال حاضر عضو ناظر در اتحادیه اروپا و ناتو می باشد
مردم بومی گرجستان، مردم گرجی مسیحی ارتدکس و پیرو کلیسای ارتدکس گرجی هستند. گرجی ها به زبان گرجی سخن می گویند که زبان رسمی کشور گرجستان است و با الفبای گرجی نوشته می شود که یکی از چهارده الفبای موجود در جهان می باشد.

گُرجستان (Georgia)
نمایی از شهر تفلیس، پایتخت موقعیت. کشور گرجستان در آسیای غربی و در ساحل شرقی دریای سیاه جا دارد. کشورهای روسیه از شمال، جمهوری آذربایجان از شرق و جنوب شرقی، ارمنستان و ترکیه از جنوب، و دریای سیاه از غرب، آن را در میان گرفته اند. مساحت آن ۶۹,۷۰۰ کیلومتر مربع است و شهر تفلیس پایتخت آن است.سیمای طبیعی. گرجستان سرزمینی کوهستانی است و حدود ۸۵ درصد از آن را کوه های بلندی چون قفقاز فراگرفته است. رشته کوه های قفقاز بزرگ، که در شمال و در مرز روسیه قرار دارند، از قله های مرتفعی که بلندی بیشتر آن ها از ۴,۵۰۰ متر بالاتر است تشکیل شده و کوه شخارا با بلندی ۵,۲۰۱ متر و نیز آتشفشان خاموش کازبِک، که ارتفاع آن به ۵,۰۳۷ متر می رسد بلندترین قله و مرتفع ترین نقطۀ کشور گرجستان محسوب می شوند. کوه های قفقاز بزرگ و قفقاز کوچک که جنوب کشور قرار دارند و ارتفاعشان به حدود ۳هزار متر می رسد به وسیلۀ دو رشته کوهِ مَسخِت و لیخ با هم مرتبط می شوند و رودخانه های حوضۀ دریای خزر و دریای سیاه را از هم جدا می کنند. ارتفاع حوضۀ دریای سیاه رو به غرب کاهش می یابد و به جلگۀ پَست ساحلی کولخیدا و کرانه های دریای سیاه ختم می شود و حوضۀ دریای خزر رو به شرق به دره هایی چند و نیز استپ شیراک و میدان های نفتی گرجستان منتهی می شود. کوه های گرجستان سرچشمۀ رودهای بسیاری است که به دو حوضۀ دریای خزر و دریای سیاه تقسیم می شوند. رودخانه های کورا، آلازانی، آراگویی، و خرامی در حوضۀ دریای خزر جریان دارند و رودخانه های ریونی، اینگوری، و کودوری حوضۀ دریای سیاه را مشروب می کنند. گرجستان از سه جمهوری خودگردان داخلی و ۷۹ بخش شهری تشکیل می شود و جمهوری اَبخاز با مرکزیت بندرشهر سوخومی، جمهوری اوستیای جنوبی با مرکزیت اداری شهر تسخینوالی، و جمهوری آجاریا با مرکزیت اداری شهر باتومی (باطوم)؛ و نیز شهرهای کوتائیسی، روستاوی، گوری، خاشوری، و زوگدیدی از آن جمله به شمار می آیند. اقلیم گرجستان متنوع است. زمستان نواحی کوهستانی معمولاً سرد، پربرف، و یخ بندان است و تابستان هایش خنک و مطبوع است. سواحل دریای سیاه نیمه مدارگانیو مرطوب است و نواحی شرقی اقلیم خشک تری دارند. میانگین دمای شهر تفلیس در دی ماه سه درجۀ سانتی گراد و در تیرماه ۲۵ درجۀ سانتی گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۴۶۲ میلی متر می رسد. حدود ۳میلیون هکتار از مساحت گرجستان پوشیده از جنگل است. دامنۀ کوه های آن از درختان قان و نواحی کم ارتفاع، به خصوص نواحی ساحلی، از جنگل های انبوه مستور است و نواحی شرقی را علفزارهای وسیع پوشانده است و آهو، خرس، گرگ، بز کوهی، روباه، و گراز نیز حیات وحش آن را تشکیل می دهند.
اقتصاد. گرجستان سرزمینی کشاورزی است و وسعت اراضی زیر کشت آن به ۲۸۵هزار هکتار بالغ می شود و حدود ۳۰ درصد از نیروی کار کشور مذکور را به خود مشغول می دارد. چای، مرکبات، تنباکو، انگور، ذرت، سیب زمینی، محصولات جالیزی، میوه، گندم، و سیب ازجمله فرآورده های کشاورزی این کشورند و دامپروری آن عمدتاً بر پرورش گاو، گوسفند، خوک و ماکیان متمرکز است و میزان ماهی صید شده یا شیلات آن به ۱,۵۰۰ تن می رسد. گرجستان از نظر منابع زیرزمینی کشوری غنی است و منگنز، آهن، زغال، طلا، و سنگ مرمر ازجمله منابع مهم آن به شمار می روند. این کشور با تولید سالانۀ ۲۵۰میلیون تن منگنز جزو بزرگ ترین تولیدکنندگان منگنز در جهان است. ذخایر نفت آن ۳میلیون بشکه و گاز طبیعی آن ۳,۳میلیون متر مکعب است. رودخانه های پرشیب گرجستان منبع تولید نیروی برقابیاست و مقدار الکتریسیتۀ تولیدشدۀ آن به ۷میلیارد کیلووات ساعت می رسد و چای، سرامیک، نوشابه های الکلی، منسوجات، فولاد، گوشت، مواد غذایی، کفش، و سیگار محصولات صنعتی آن را تشکیل می دهند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر گرجستان جمهوری فدرال چندحزبی با یک نهاد قانون گذاری به نام مجلس شورای عالی است. این کشور از سه جمهوری خودگردان داخلی و ۷۹ بخش آزاد شهری تشکیل شده و نهاد قانون گذاری آن ۲۳۵ عضو دارد که مردم آنان را برای چهار سال انتخاب می کنند. رئیس جمهور این کشور با رأی مردم و برای حداکثر دو دورۀ پنج ساله برگزیده می شود.
مردم و تاریخ. جمعیت گرجستان حدود ۴,۴۳۶,۴۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۶۳.۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۰.۶- درصد است و گرجی ها ۷۰ درصد از جمعیت را تشکیل می دهند. ۸۳ درصدشان مسیحی اند و۵۲.۵ درصد از آنان در شهرها به سر می برند و زبان رسمی آنان گرجی است. میانگین امید به زندگی در گرجستان ۷۳ سال است و حدود ۹۹ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. گرجی ها از کهن ترین اقوام تاریخ اند. آنان در قرن ۶پ م دولتی تشکیل دادند و بعدها به تصرف یونانی ها درآمدند و در ۶۵پ م تحت سلطۀ امپراتوری روم قرار گرفتند. در قرن ۴م مردم آن به آیین مسیح گرویدند و حدود ۳۰۰ سال امپراتوری های روم و ایران بر سر تصاحب آن نزاع داشتند. گرجستان در ۶۵۴م به تصرف اعراب مسلمان درآمد و ادارۀ آن به خاندان باگراتید واگذار شد. گرجستان در ۱۱۲۲م از تصرف مسلمانان خارج شد و مغولان نیز دولت گرجیان را برانداختند و ایلخانان مغول را بر آن مسلط ساختند. عثمانی ها در ۱۵۷۸ سراسر قفقاز را تصرف کردند، ولی در رویارویی با شاه عباس اول صفوی تن به شکست دادند و خاندانی از صفویان بر حکومت آن مأمور شدند که از ۱۶۵۸ تا ۱۷۲۳ بر گرجستان فرمان راندند. با فروپاشی صفویه، عثمانی ها دوباره به گرجستان تاختند که این بار نیز در مقابله با نادرشاه افشار ناکام ماندند و عقب نشینی کردند. گرجستان در ۱۷۸۳ تحت فشار داغستانی ها به امپراتوری روسیه پناه برد و تا ۱۸۷۸ سراسر گرجستان به تصرف روسیه درآمد. با وقوع انقلاب اکتبر و روی کار آمدن بلشویک ها، دولت کمیساریای ماورای قفقاز تشکیل شد و در ۱۹۳۶ نام آن به جمهوری شوروی سوسیالیستی ماورای قفقاز تغییر یافت. با مطرح شدن سیاست درهای باز گورباچف، گرجستان در آوریل ۱۹۹۱، بعد از جمهوری های بالتیک و ارمنستان، از کشور شوروی جدا شد و اعلام استقلال کرد و گامساخوردیا به عنوان نخستین رئیس جمهور گرجستان برگزیده شد.

گرجستان کشوری در منطقهٔ قفقازی اوراسیا، در پیوستگی غرب آسیا و شرق اروپا جای دارد، از غرب به دریای سیاه، از شمال به روسیه، از جنوب به ترکیه و ارمنستان و جمهوری آذربایجان کرانمند است.
• «امروز گرجستان هم کشوری مستقل و هم آزاد است، مشعل آزادی در منطقه و جهان است.» ۱۱ مه ۲۰۰۵ -> جورج دبلیو بوش
• «گرجستان از نظر تاریخی همواره بخشی از اروپا بوده است و ما این راه را ادامه می دهیم. امیدوارم در آینده نزدیک واقعاً بخشی از خانواده اروپا شویم، نه تنها از نظر فرهنگی بلکه از جنبه سیاسی.» -> گیورگی مارگولاشویلی
• «گرجستان کشوری مستقل با سیاستی مستقل است. گرجستان می خواهد این پیام را به همسایگانش از جمله فدراسیون روسیه بفرستد که گرجستان متمدن، با اقتصاد قوی و دموکراتیک، گرجستان اروپایی و آتلانتیک تهدیدی برای کسی نیست بلکه همسایه ای با ثبات تر با مرزهایی با ثبات تر است». -> گیورگی مارگولاشویلی

[ویکی شیعه] گرجستان(Georgia)، کشوری در قفقاز است که بین دریای سیاه و خزر قرار گرفته است، بیشتر ساکنان آن را مسیحیان ارتدوکس تشکیل می دهند. این کشور حدود ۵ میلیون جمعیت دارد. آمارهای مختلفی از جمعیت مسلمانان در این کشور وجود دارد، برخی مراکز جمعیت آنان را بیش از ۲۰ درصد مردم این کشور دانسته اند، نیمی از مسلمانان را شیعیان و نیم دیگر را سنی ها تشکیل می دهند. گرجستان در گذشته جزو ایران بوده است که بر اساس قرارداد گلستان از این کشور جدا شده است.
گرجستان به فارسی، آذری و ترکی«گرجستان»، به زبان انگلیسی «Georgia”، به زبان روسی «گروزیا» و به زبان عربی جرجیا در ناحیه قفقاز جنوبی که در خط اتصال اروپای شرقی و آسیای غربی است، قرار دارد. این کشور از غرب به دریای سیاه، از شمال به روسیه، از طریق جنوب به ترکیه و ارمنستان و از شرق به جمهوری آذربایجان محدود است. گرجستان ۶۹۷۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیتش حدود پنج میلیون نفر است.
سراسر غرب گرجستان نیز دریای سیاه واقع است. از این رو می توان روسیه، اوکراین، رومانی، بلغارستان و ترکیه را همسایگان دریایی گرجستان نیز قلمداد کرد.