سوره ص

wikishia: ترتیب نزول سی و هشتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره قمر و پس از آن سوره اعراف نازل شده است.
«کوفیان» این سوره را هشتاد و هشت و «حجازیان»، «بصریان» و «شامیان» هشتاد و شش آیه دانسته و تنها «ایّوب بن متوکل» این سوره را هشتاد و پنج آیه گفته است.
«ابی بن کعب» از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده که فرمود: هر که سوره « ص » را بخواند خداوند به وزن هر کوهی که برای «حضرت داود» علیه السلام مسخر کرده بود به او از حسنات پاداش دهد و او را نگه دارد از اصرار ورزیدن به گناه کوچک و بزرگ.
«عیاشی» به اسناد خود از «امام باقر» علیه السلام نقل کرده که فرمود: هر که بخواند سوره «ص» را در شب جمعه داده می شود به او خیر دنیا و آخرت که به هیچ کس جز پیامبر مرسل و فرشته مقرب داده نشود و خداوند او را به بهشت داخل می کند و نیز داخل کند آن را که او دوست داشته باشد از اهل بیت خود حتی خادم او را،اگر چه در ردیف خانواده او نباشد و ایمن گرداند خداوند او را از بی تابی بزرگ روز قیام.
در این سوره گفتار پیرامون رسول خدا (ص) دور میزند و اینکه آن جناب با ذکری از ناحیه خدا که بر او نازل شده مردم را انذار می کند و به سوی توحید و اخلاص در بندگی خدای تعالی دعوت میکند.
و لذا مطلب را از اینجا شروع میکند که کفار به عزت خیالی خود می بالند و به همین جهت دست از دشمنی با تو برنداشته از پیروی و ایمان به تو استکبار می ورزند، و مردم را هم از اینکه به تو ایمان بیاورند جلوگیری کرده، به این منظور سخنانی باطل می گویند، و آن گاه آن سخنان را در فصلی جداگانه رد می کند.
و پس از آن رسول گرامی خود را امر به صبر نموده و سرگذشت بندگان" اواب" خود را در یک فصل به یادش می آورد، و آن گاه عاقبت کار مردم با تقوی و سرانجام طاغیان را در فصلی خاطرنشان نموده. سپس آن جناب را دستور می دهد به اینکه ماموریت خود را در انذار انجام دهد و مردم را به سوی توحید دعوت کند. و نیز در فصلی دیگر می فرماید: که خدا از همان روز نخست که به ملائکه امر کرد تا برای آدم سجده کنند و شیطان امتناع کرد، این قضای حتمی را راند که سرانجام پیروان شیطان و خود او به آتش منتهی شود