سوره تغابن

wikishia: مدینه نازل شد، ابن عبّاس گوید: غیر از سه آیه آخر که در مدینه نازل شده،یعنی از « یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِکُمْ» تا آخر سوره، بقیّه از اوّل تا آیه مذکوره در مکه نازل شده است.
این سوره در ترتیب مصحف شصت وچهارمین سوره و در ترتیب نزول صدو دهمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره جمعه و پس از آن سوره صف نازل شده است.
به اجماع و اتّفاق مفسّرین هجده آیه است.
ابی بن کعب گوید: پیامبر (ص) فرمود هر که سوره تغابن را بخواند از مرگ ناگهانی محفوظ ماند، ابن ابی العلاء از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام نقل نموده که فرمود هر کس سوره تغابن را در نماز واجبش بخواند در روز قیامت شفیع او خواهد بود و شهادت می دهد نزد کسی که شهادت او پذیرفته می شود، آن گاه از او جدا نشود تا او داخل بهشت شود.
این سوره از نظر سیاق و نظم شبیه به سوره حدید است، و گویی خلاصه ای از آن است، و غرض سوره این است که مؤمنین را تشویق و تحریک کند به اینکه در راه خدا انفاق کنند، و غرض دیگرش این است که ناراحتی ها و تاسف هایی که در اثر هجوم مصائب در دلهاشان نشسته برطرف سازد، و نوید دهد که اگر در راه ایمان به خدا و جهاد در راه او و انفاق در آن راه مشقاتی را متحمل می شوند، همه به اذن خدا است.
و آیاتی که در صدر سوره واقع شده جنبه مقدمه و زمینه چینی برای بیان این غرض را دارد، در آن آیات بیان می کند که اسمای حسنی و صفات علیای خدا اقتضا می کند که برای بشر بعث و بازگشتی فراهم سازد، تا همه به سویش برگردند و در آن بازگشت اهل ایمان و عمل صالح به سوی بهشت جاودان هدایت شوند، و اهل کفر و تکذیب به سوی آتش ابدی رانده شوند، پس این مطالب مقدمه چینی است برای آیات بعد که می فرماید: باید خدا و رسول را اطاعت کنید و بر مصائب و نیز در برابر انفاق در راه خدا خویشتن دار باشید، بدون اینکه از منع موانع متاثر و از ملامت شماتتگران بیمی به خود راه دهید