مترادف براق : اسب تیزرو، مرکوب حضرت محمد ص در شب معراج مرکب حضرت رسول ص | تابان، درخشان، روشن، ساطع، شفاف، متلالی، مشعشع
متضاد براق : تار، تیره، کدر، مات
برابر پارسی : درخشان، پرفروغ، درخشنده
براق
مترادف براق : اسب تیزرو، مرکوب حضرت محمد ص در شب معراج مرکب حضرت رسول ص | تابان، درخشان، روشن، ساطع، شفاف، متلالی، مشعشع
متضاد براق : تار، تیره، کدر، مات
برابر پارسی : درخشان، پرفروغ، درخشنده
فارسی به انگلیسی
shining, glittering
designating a cat with bristling hair and attacking aspect
alight, glittery, glossy, lustrous, nacreous, polished, satiny, sheeny, shiny, silken, silky
فارسی به عربی
حریری , رائع , لماع , مشرق
مترادف و متضاد
درخشان، تابان، براق، خوشحال، تابناک، بارقه دار، تابش دار
درخشان، براق، افتابی، زرق و برق دار، صیقلی، پرنور
تابان، در حال اشتعال، مشتعل و فروزان، در حالت هیجان، براق
براق، صاف، شفاف، نرم، صیقلی، چرب و نرم
براق، خوش نما، صاف، صیقلی، جلا دار
براق، عالی، غرا، با شکوه، پر زرق و برق، باجلال
براق، سفید، صاف، نقره فام، سیمین
براق، شبیه ابریشم خام
براق، پر زرق و برق
براق، متشعشع، نور افشان، منعکس کننده نور
براق، روشن، شفاف
براق، صاف، نرم، ابریشمی، حریری، ابریشم پوش
اسبتیزرو
مرکوبحضرت محمد (ص) (در شب معراج) مرکبحضرت رسول (ص)
تابان، درخشان، روشن، ساطع، شفاف، متلالی، مشعشع ≠ تار، تیره، کدر، مات
۱. اسبتیزرو
۲. مرکوبحضرت محمد (ص) (در شب معراج) مرکبحضرت رسول (ص)
فرهنگ فارسی
نام مرکبی که حضرت رسول ص در شب بر آن سوار شد و به آسمان صعود کرد .
برق دار، درخشان، تابان، بسیار درخشنده
( صفت ) درخشان رخشنده درخشنده برق دار.
رخشنده درخشنده .
برق دار، درخشان، تابان، بسیار درخشنده
( صفت ) درخشان رخشنده درخشنده برق دار.
رخشنده درخشنده .
فرهنگ معین
(بُ ) (ص . ) خشمگین ، عصبانی .
( ~. ) ( اِ. ) ۱ - اسب تیزرو. ۲ - مرکب رسول الله.
(بَ رَّ ) [ ع . ] (ص . ) درخشان ، درخشنده .
( ~. ) ( اِ. ) ۱ - اسب تیزرو. ۲ - مرکب رسول الله.
(بَ رَّ ) [ ع . ] (ص . ) درخشان ، درخشنده .
(بُ) (ص .) خشمگین ، عصبانی .
( ~.) ( اِ.) 1 - اسب تیزرو. 2 - مرکب رسول الله.
(بَ رَّ) [ ع . ] (ص .) درخشان ، درخشنده .
لغت نامه دهخدا
براق . [ ب َرْ را ] (ع ص ) رخشنده . درخشنده . درخشان . درفشان . تابنده . تابان . (منتهی الارب ). هرچه بتابش و درخشندگی و لمعان باشد مثل ابرک و سنگ سرمه . (غیاث اللغات ) :
بخواب اندر سحرگاهان خیالش را به بر دارم
همی بوسم سر زلفین و آن رخسار براقش .
بخواب اندر سحرگاهان خیالش را به بر دارم
همی بوسم سر زلفین و آن رخسار براقش .
منوچهری .
براق . [ ب ُ ] (اِخ ) نام ستوری که رسول صلی اﷲعلیه وآله در شب معراج بر آن نشست و آن کوچکتر از استر و بزرگتر از حمار بود. (از منتهی الارب ). مرکبی که حضرت رسالت پناه (ص ) در شب معراج بر آن سوار شدند و آن کلان تر از خر و فروتر از شتر بود. (آنندراج ) :
همچنان باز از خراسان آمدی بر پشت پیل
کاحمد مرسل بسوی جنت آمد از براق .
اعوجی کردار و دلدل قامت و شبدیزنعل
رخش فرمان و براق اندام و شبرنگ اهتزاز.
براق رویش بروی آدمیان ماند با ریش و جعد و تاج بر سر نهاده و اندام چهار دست و پای او همچنان گاو و دنبال او همچون ذنب گاو. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 126).
غازی مصطفی رکاب آنکه عنان زنان رود
باقدم براق او فرق سپهر چنبری .
نه ترکی وشاقی نه تازی براقی
نه رومی بساطی نه مصری شراعی .
وز پی احمد براقی کن ز روح
پس برای چرخ پیمانی فرست .
بلی چندان شکیبم در فراقش
که برقی یابم از نعل براقش .
سربلندیش را ز پایه ٔ پست
جبرئیل آمده براق بدست .
رسیده جبرئیل از بیت معمور
براقی برق سیر آورده از نور.
زین همت در ره سودای عشق
بر براق لامکان خواهم نهاد.
وآنکه پایش در ره کوشش شکست
دررسید او را براق و برنشست .
چو بر براق سفر کرد در شب معراج
بیافت مرتبه ٔ قاب قوس او ادنی .
همچنان باز از خراسان آمدی بر پشت پیل
کاحمد مرسل بسوی جنت آمد از براق .
منوچهری .
اعوجی کردار و دلدل قامت و شبدیزنعل
رخش فرمان و براق اندام و شبرنگ اهتزاز.
منوچهری .
براق رویش بروی آدمیان ماند با ریش و جعد و تاج بر سر نهاده و اندام چهار دست و پای او همچنان گاو و دنبال او همچون ذنب گاو. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 126).
غازی مصطفی رکاب آنکه عنان زنان رود
باقدم براق او فرق سپهر چنبری .
خاقانی .
نه ترکی وشاقی نه تازی براقی
نه رومی بساطی نه مصری شراعی .
خاقانی .
وز پی احمد براقی کن ز روح
پس برای چرخ پیمانی فرست .
خاقانی .
بلی چندان شکیبم در فراقش
که برقی یابم از نعل براقش .
نظامی .
سربلندیش را ز پایه ٔ پست
جبرئیل آمده براق بدست .
نظامی .
رسیده جبرئیل از بیت معمور
براقی برق سیر آورده از نور.
نظامی .
زین همت در ره سودای عشق
بر براق لامکان خواهم نهاد.
عطار.
وآنکه پایش در ره کوشش شکست
دررسید او را براق و برنشست .
مولوی .
چو بر براق سفر کرد در شب معراج
بیافت مرتبه ٔ قاب قوس او ادنی .
مولوی .
براق . [ ب ُ ] (ص ) براغ .نرم و درخشان و انبوه موی ، و آن صفتی است گربه را.
- براق شدن ؛ گشودن و ستیخ کردن گربه موی گردن را بگاه جنگ .
- || گشودن و ستیخ کردن خروس و جز آن پرهای گردن را بگاه جنگ . (یادداشت مؤلف ).
- || آماده شدن آدمی برای نزاع و جنگ و پیکار کردن با حالتی شبیه خروس و گربه بگاه جنگ .
- براق شدن بسوی کسی ؛ بخشم چون گربه بجانب کسی با موهای افراشته یازیدن . (یادداشت مؤلف ). با خشم و غضب بسوی کسی متوجه شدن .
- گربه ٔ براق ؛ گربه ای که موی بلند دارد خاصه بر گردن و این ممدوح و مطلوب گربه بازان است . (یادداشت مؤلف ). گربه ای که پشم بدنش خاصه در گردن بیش از سایر گربه ها است .
براق . [ ب ُ ] (اِ) اسب تیزرو. (فرهنگ فارسی معین ). مطلق اسب . (آنندراج ). مرکوب یا اسب اصیل :
ز خاک ، شمس فلک ، زر کند که تا گردد
ستام و گام و رکاب براق او زرکند.
- براق برق تاز ؛ کنایه از اسب جلد دونده است .
- براق جم ؛ کنایه از باد است که تخت سلیمان علیه السلام را میبرد. (برهان ) (انجمن آرا). باد. (شرفنامه ٔ منیری ) :
ای باد هوا ای براق جم
ای قاصد روم ای رسول چین .
- || کنایه از اسب . (انجمن آرا).
- براق چهارم فلک ؛ کنایه از آفتاب . (آنندراج ).
- || کنایه از فلک هشتم هم گفته اند.
- براق سلیمان ؛ کنایه از باد است . (انجمن آرا).
- براق سیرت ؛ بسیرت براق ، تندسیر : و به اتفاق ، از پیش او گوری برخاست براق سیرت . (سندبادنامه ).
ز خاک ، شمس فلک ، زر کند که تا گردد
ستام و گام و رکاب براق او زرکند.
سوزنی .
- براق برق تاز ؛ کنایه از اسب جلد دونده است .
- براق جم ؛ کنایه از باد است که تخت سلیمان علیه السلام را میبرد. (برهان ) (انجمن آرا). باد. (شرفنامه ٔ منیری ) :
ای باد هوا ای براق جم
ای قاصد روم ای رسول چین .
ابوالفرج (انجمن آرا).
- || کنایه از اسب . (انجمن آرا).
- براق چهارم فلک ؛ کنایه از آفتاب . (آنندراج ).
- || کنایه از فلک هشتم هم گفته اند.
- براق سلیمان ؛ کنایه از باد است . (انجمن آرا).
- براق سیرت ؛ بسیرت براق ، تندسیر : و به اتفاق ، از پیش او گوری برخاست براق سیرت . (سندبادنامه ).
براق. [ ب ُ ] ( اِخ ) نام ستوری که رسول صلی اﷲعلیه وآله در شب معراج بر آن نشست و آن کوچکتر از استر و بزرگتر از حمار بود. ( از منتهی الارب ). مرکبی که حضرت رسالت پناه ( ص ) در شب معراج بر آن سوار شدند و آن کلان تر از خر و فروتر از شتر بود. ( آنندراج ) :
همچنان باز از خراسان آمدی بر پشت پیل
کاحمد مرسل بسوی جنت آمد از براق.
رخش فرمان و براق اندام و شبرنگ اهتزاز.
غازی مصطفی رکاب آنکه عنان زنان رود
باقدم براق او فرق سپهر چنبری.
نه رومی بساطی نه مصری شراعی.
پس برای چرخ پیمانی فرست.
که برقی یابم از نعل براقش.
جبرئیل آمده براق بدست.
براقی برق سیر آورده از نور.
بر براق لامکان خواهم نهاد.
دررسید او را براق و برنشست.
بیافت مرتبه قاب قوس او ادنی.
براق. [ ب ُ ] ( اِ ) اسب تیزرو. ( فرهنگ فارسی معین ). مطلق اسب. ( آنندراج ). مرکوب یا اسب اصیل :
ز خاک ، شمس فلک ، زر کند که تا گردد
ستام و گام و رکاب براق او زرکند.
- براق جم ؛ کنایه از باد است که تخت سلیمان علیه السلام را میبرد. ( برهان ) ( انجمن آرا ). باد. ( شرفنامه منیری ) :
ای باد هوا ای براق جم
ای قاصد روم ای رسول چین.
- براق چهارم فلک ؛ کنایه از آفتاب. ( آنندراج ).
- || کنایه از فلک هشتم هم گفته اند.
- براق سلیمان ؛ کنایه از باد است. ( انجمن آرا ).
همچنان باز از خراسان آمدی بر پشت پیل
کاحمد مرسل بسوی جنت آمد از براق.
منوچهری.
اعوجی کردار و دلدل قامت و شبدیزنعل رخش فرمان و براق اندام و شبرنگ اهتزاز.
منوچهری.
براق رویش بروی آدمیان ماند با ریش و جعد و تاج بر سر نهاده و اندام چهار دست و پای او همچنان گاو و دنبال او همچون ذنب گاو. ( فارسنامه ابن بلخی ص 126 ).غازی مصطفی رکاب آنکه عنان زنان رود
باقدم براق او فرق سپهر چنبری.
خاقانی.
نه ترکی وشاقی نه تازی براقی نه رومی بساطی نه مصری شراعی.
خاقانی.
وز پی احمد براقی کن ز روح پس برای چرخ پیمانی فرست.
خاقانی.
بلی چندان شکیبم در فراقش که برقی یابم از نعل براقش.
نظامی.
سربلندیش را ز پایه پست جبرئیل آمده براق بدست.
نظامی.
رسیده جبرئیل از بیت معموربراقی برق سیر آورده از نور.
نظامی.
زین همت در ره سودای عشق بر براق لامکان خواهم نهاد.
عطار.
وآنکه پایش در ره کوشش شکست دررسید او را براق و برنشست.
مولوی.
چو بر براق سفر کرد در شب معراج بیافت مرتبه قاب قوس او ادنی.
مولوی.
براق. [ ب ُ ] ( اِ ) اسب تیزرو. ( فرهنگ فارسی معین ). مطلق اسب. ( آنندراج ). مرکوب یا اسب اصیل :
ز خاک ، شمس فلک ، زر کند که تا گردد
ستام و گام و رکاب براق او زرکند.
سوزنی.
- براق برق تاز ؛ کنایه از اسب جلد دونده است.- براق جم ؛ کنایه از باد است که تخت سلیمان علیه السلام را میبرد. ( برهان ) ( انجمن آرا ). باد. ( شرفنامه منیری ) :
ای باد هوا ای براق جم
ای قاصد روم ای رسول چین.
ابوالفرج ( انجمن آرا ).
- || کنایه از اسب. ( انجمن آرا ).- براق چهارم فلک ؛ کنایه از آفتاب. ( آنندراج ).
- || کنایه از فلک هشتم هم گفته اند.
- براق سلیمان ؛ کنایه از باد است. ( انجمن آرا ).
فرهنگ عمید
۱. برق‌دار؛ درخشان؛ تابان.
۲. بسیاردرخشنده.
۱. در روایات اسلامی، اسبی بال‌دار با صورتی مانند انسان که پیامبر در شب معراج بر آن سوار شد.
۲. [مجاز] اسب تندرو.
۱. برق دار، درخشان، تابان.
۲. بسیاردرخشنده.
۱. در روایات اسلامی، اسبی بال دار با صورتی مانند انسان که پیامبر در شب معراج بر آن سوار شد.
۲. [مجاز] اسب تندرو.
۲. بسیاردرخشنده.
۱. در روایات اسلامی، اسبی بال دار با صورتی مانند انسان که پیامبر در شب معراج بر آن سوار شد.
۲. [مجاز] اسب تندرو.
دانشنامه عمومی
PARET، Rudi (۱۹۸۶). «AL-BURAK». Encyclopaedia of Islam. ۱ (ویراست دوم). Leiden: E. J. Brill. ص. ۱۳۱۰–۱۳۱۱. شابک ۹۰-۰۴-۰۸۱۱۴-۳.
بُراق در سنت اسلامی، نام مَرکبی آسمانی است که محمد در سفر شبانه خود، معراج، مسیر بین مسجدالحرام در مکه تا مسجدالاقصی را به وسیلهٔ آن پیمود.
در کهن ترین روایات اسلامی موجود از واقعه معراج، از این مرکب یاد شده است؛ گرچه در جزئیات موضوع و توصیفات ظاهری آن اختلاف بسیار است. در بیشتر روایات، جانوری سپید رنگ با جثه ای میان اَستَر و درازگوش توصیف گشته که دارای چشم های قرمز بوده و نزدیک ران هایش دو بال داشته، و در هر گام به اندازه میدان دید خود پیش می رفته است. در برخی روایت ها، براقْ مَرکب پیامبران دیگر به ویژه ابراهیم نیز بوده است. همچنین گرایش به توجیه عرفانی واژه «بُراق» و «معراج» و تفسیر آن به عنوان تمثیل در برخی متون چون معراج نامه ابن سینا نیز دیده می شود.
از حدود سده چهاردهم میلادی به بعد، براق در هنرهای اسلامی، به ویژه در مینیاتورهای ایرانی به تصویر درآمد. مسلمانان دیوار غربی حرم مسجدالاقصی را دیوار براق نام نهاده اند.
بُراق در سنت اسلامی، نام مَرکبی آسمانی است که محمد در سفر شبانه خود، معراج، مسیر بین مسجدالحرام در مکه تا مسجدالاقصی را به وسیلهٔ آن پیمود.
در کهن ترین روایات اسلامی موجود از واقعه معراج، از این مرکب یاد شده است؛ گرچه در جزئیات موضوع و توصیفات ظاهری آن اختلاف بسیار است. در بیشتر روایات، جانوری سپید رنگ با جثه ای میان اَستَر و درازگوش توصیف گشته که دارای چشم های قرمز بوده و نزدیک ران هایش دو بال داشته، و در هر گام به اندازه میدان دید خود پیش می رفته است. در برخی روایت ها، براقْ مَرکب پیامبران دیگر به ویژه ابراهیم نیز بوده است. همچنین گرایش به توجیه عرفانی واژه «بُراق» و «معراج» و تفسیر آن به عنوان تمثیل در برخی متون چون معراج نامه ابن سینا نیز دیده می شود.
از حدود سده چهاردهم میلادی به بعد، براق در هنرهای اسلامی، به ویژه در مینیاتورهای ایرانی به تصویر درآمد. مسلمانان دیوار غربی حرم مسجدالاقصی را دیوار براق نام نهاده اند.
wiki: براق
فرهنگ فارسی ساره
درخشان، درخشنده
فرهنگستان زبان و ادب
{gloss} [مهندسی بسپار علوم و فنّاورى رنگ] ویژگی سطحی که میزان برّاقیت آن در زاویۀ 60 درجه در گسترۀ 70 تا 85 قرار دارد
{glossy} [مهندسی بسپار علوم و فنّاورى رنگ] ویژگی سطحی که بازتابش آینه ای آن بیش از بازتابش پراکندۀ سطح است
[علوم و فنّاوری غذا] ← براق شده
{glossy} [مهندسی بسپار علوم و فنّاورى رنگ] ویژگی سطحی که بازتابش آینه ای آن بیش از بازتابش پراکندۀ سطح است
[علوم و فنّاوری غذا] ← براق شده
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بُراق، مرکب پیامبر اسلام در سفر شبانه آن حضرت از مسجد الحرام به مسجدالاقصی (= دورترین مسجد) که در سوره اسراء ، به آن اشاره شده است.
مفسّران مسجدالاقصی را در بیت المقدس می دانند. روایات زیادی که درباره این سفر شبانه نقل شده و نیز عبارت «الّذی بارَکنا حولَه» (= مکانی که پیرامون آن را برکت دادیم )، این قول را تأیید می کند. در چند آیه دیگر نیز شبیه این عبارت آمده که بر بیت المقدس تطبیق داده شده است.
معراج پیامبر
بنابر آیه یاد شده، حضرت محمد صلّی اللّه علیه وآله وسلّم، در یک شب، از مسجدالحرام به مسجدالاقصی برده شد تا آیات خدا به او ارائه شود. جزئیات این سفر و عروج به آسمان در گزارش هایی که از آن حضرت نقل شده بتفصیل آمده است. روایات مربوط به «اسراء» را، که همه مسلمانان در وقوع آن اتفاق نظر دارند، بیش از سی صحابی پیامبر و شماری از راویان شیعی از امامان خود نقل کرده اند.
براق در روایات معراج
در بیشتر این روایات، براق را مرکب پیامبر معرفی و اوصاف آن را نیز بیان کرده اند. به دلیل ناهماهنگی در برخی از اوصاف، نمی توان تصویر روشنی از این مرکب ارائه کرد.
برخی اوصاف براق
...
مفسّران مسجدالاقصی را در بیت المقدس می دانند. روایات زیادی که درباره این سفر شبانه نقل شده و نیز عبارت «الّذی بارَکنا حولَه» (= مکانی که پیرامون آن را برکت دادیم )، این قول را تأیید می کند. در چند آیه دیگر نیز شبیه این عبارت آمده که بر بیت المقدس تطبیق داده شده است.
معراج پیامبر
بنابر آیه یاد شده، حضرت محمد صلّی اللّه علیه وآله وسلّم، در یک شب، از مسجدالحرام به مسجدالاقصی برده شد تا آیات خدا به او ارائه شود. جزئیات این سفر و عروج به آسمان در گزارش هایی که از آن حضرت نقل شده بتفصیل آمده است. روایات مربوط به «اسراء» را، که همه مسلمانان در وقوع آن اتفاق نظر دارند، بیش از سی صحابی پیامبر و شماری از راویان شیعی از امامان خود نقل کرده اند.
براق در روایات معراج
در بیشتر این روایات، براق را مرکب پیامبر معرفی و اوصاف آن را نیز بیان کرده اند. به دلیل ناهماهنگی در برخی از اوصاف، نمی توان تصویر روشنی از این مرکب ارائه کرد.
برخی اوصاف براق
...
wikifeqh: شاهدی بر کاربرد این کلمه در ادب عرب پیش از اسلام در دست نیست، و احتمالاً نخستین بار از زبان حضرت محمد(ص) شنیده شده و از آن پس در ادبیات عرب و فارسی کاربرد وسیعی یافته است. در بیان اوصاف براق گفته اند: براق از چهارپایان بهشت و بسیار تندرو است و در هر گام به اندازه میدان دید خود پیش می رود.
بیشتر لغت شناسان نام بُراق را ـ که هم به صورت مذکر و هم به صورت مؤنث به کار رفته است ـ از ریشه «بَرَق» دانسته اند که به لحاظ سرعتِ فزون از حد یا سفیدی و درخشش فوق العاده رنگ بر این حیوان نهاده شده است. شاهدی بر کاربرد این کلمه در ادب عرب پیش از اسلام در دست نیست، و احتمالاً نخستین بار از زبان حضرت محمد(ص) شنیده شده و از آن پس در ادبیات عرب و فارسی کاربرد وسیعی یافته است. نظریه بلوشه، مبنی بر اشتقاق این کلمه از کلمه «بارَگ» (به معنای اسب در فارسی میانه) پذیرفته نشده است و نشانه های معرب بودن نیز در آن وجود ندارد.
براق در ادب فارسی، چه در معنای اصلی چه در معانی استعاری (اسب، مرکب تندرو، مرکبی برای سفرهای روحانی)، استعمال شایع دارد و ترکیبات کنایی براق جم، براق سلیمان (هر دو به معنای باد)، براق چهارمْ فلک (آفتاب) و براق برقْ تاز (اسب جَلد دونده) نیز از آن ساخته شده است.
بیشتر لغت شناسان نام بُراق را ـ که هم به صورت مذکر و هم به صورت مؤنث به کار رفته است ـ از ریشه «بَرَق» دانسته اند که به لحاظ سرعتِ فزون از حد یا سفیدی و درخشش فوق العاده رنگ بر این حیوان نهاده شده است. شاهدی بر کاربرد این کلمه در ادب عرب پیش از اسلام در دست نیست، و احتمالاً نخستین بار از زبان حضرت محمد(ص) شنیده شده و از آن پس در ادبیات عرب و فارسی کاربرد وسیعی یافته است. نظریه بلوشه، مبنی بر اشتقاق این کلمه از کلمه «بارَگ» (به معنای اسب در فارسی میانه) پذیرفته نشده است و نشانه های معرب بودن نیز در آن وجود ندارد.
براق در ادب فارسی، چه در معنای اصلی چه در معانی استعاری (اسب، مرکب تندرو، مرکبی برای سفرهای روحانی)، استعمال شایع دارد و ترکیبات کنایی براق جم، براق سلیمان (هر دو به معنای باد)، براق چهارمْ فلک (آفتاب) و براق برقْ تاز (اسب جَلد دونده) نیز از آن ساخته شده است.
wikishia: براق
گویش اصفهانی
تکیه ای: barâq
طاری: barâq
طامه ای: barâq
طرقی: barâq
کشه ای: barâq
نطنزی: barâq
واژه نامه بختیاریکا
بِرچ برچی؛ بِرِق بِرِقی
بِرِچا؛ بِرچین؛ بِرِق بِرِقی؛ بِرچ برچی؛ شَوَقی
بِرِچا؛ بِرچین؛ بِرِق بِرِقی؛ بِرچ برچی؛ شَوَقی
پیشنهاد کاربران
این واژه پارسی ست و در فرهنگ واژگان پهلوی آمده است.
بَرْه= brah ( = ْبراْه ) 1ـ درخشندگی، روشنایی، زیبایی 2ـ افتخار، سرافرازی
بَرْه= brah ( = ْبراْه ) 1ـ درخشندگی، روشنایی، زیبایی 2ـ افتخار، سرافرازی
نظامی صفات بُراق را همچون :
کبک وش، کبوترنمای، فاخته روش، دارای فر همای یاد کرده است.
کبک وش، کبوترنمای، فاخته روش، دارای فر همای یاد کرده است.
واژه عربی براق ازبرق گرفته شده وسرعت برق یاسرعت نوربالاترین سرعت درفیزیک است. لذابه مرکب حضرت رسول درمعراج براق گفته شده به معنی بسیارتیزرو. ظاهرامعراج حضرت دراندک زمان وباسرعت برق صورت گرفته است
براق به معنی درخشنده در واقع واژه ای ترکی ست. تغییر یافته ی پارلاق که دقیقا همان معنی درخشنده را دارد. حرف لام در محاوره ی ترکی به حرف ر تبدیل میشود و پارّاق گفته میشود اما فقدان حرف پ در زبان عربی آن را به حرف ب تبدیل کرده و کلمه ی برّاق را ساخته است. برق و هم خانواده های دیگری از این کلمه بوجود آمده است و آنگاه وارد زبان فارسی و حتی با این شکل و شمایل نو دوباره وارد زبان ترکی شده است.
کلمات دیگر: