عمار یاسر

wikifeqh: حضرت علی (علیه السلام) بود. عمار از زمره ی معدود کسانی است که خدا و رسول و ائمه هدی، درباره ی درجه ی عالی و مرتبه رفیع ایمان او شهادت داده اند. عمّار در جنگ صفین در ماه صفر سال ۳۷ هجری به دست، ابوالعادیه به شهادت رسید. و پیکرش در همان آوردگاه به خاک سپرده شد.
عَمّار، صحابی رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله وسلم) و حضرت علی (علیه السلام) بود. پدر عمار، یاسر نام داشت. او از مردم «یمن» و از طایفه ی «مذحج» از قبیله ی «عنس» بود و تا دوران جوانی، در یمن زندگی می کرد. او برای یافتن برادر گمشده ی خود به مکه آمد و به این ترتیب در مکه ماند و آنجا را محل سکونت خود قرار داد. یاسر با ابوحذیفه بزرگ خانواده قبیله ی «بنی مخزوم» که شخص مهربانی بود، پیمان بست و به این قبیله ملحق شد. پس از مدتی، ابوحذیفه اخلاق و رفتار یاسر را پسندید و یکی از کنیزانش به نام سمیه را به عقد ازدواج یاسر درآورد. نخستین میوه ی این ازدواج، عمار بود که در مکه چشم به جهان گشود و چون مادرش کنیز ابو حذیفه بود، طبق قانون بردگی، او نیز برده ابوحذیفه شد؛ ولی ابوحذیفه که شخص بلند نظری بود، او را آزاد کرد. از این رو عمار را به عنوان مولی ابوحذیفه (غلام آزاد شده ی ابوحذیفه) یاد می کنند. عمار وقتی که بزرگ شد، محبت های ابوحذیفه را فراموش نکرد و همواره در خدمتش بود، تا او از دنیا رفت. با توجه به اینکه عمار در سال ۳۷ هجرت، در سن ۹۴ سالگی به شهادت رسید، چنین به دست می آید که ولادت او ۴۴ سال قبل از بعثت، رخ داده است.
ایمان و ولایت
عمار از زمره ی معدود کسانی است که خدا و رسول و ائمه هدی، درباره ی درجه ی عالی و مرتبه رفیع ایمان او شهادت داده اند. جناب عمّار بن یاسر از برترین یاران پیامبر اکرم (صلّی اللّه علیه و آله وسلم) و حضرت علی (علیه السّلام) است. رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله خطاب به عمّار فرمود: ای عمّار! تو را گروه باغی و ستمگر خواهد کشت و تو از شیعیان برگزیده من هستی. حدود ۴۸ سال از عمر عمار می گذشت که او شنید شخصی ادعای نبوت می کند و مردم را از بت پرستی بر حذر داشته و به سوی خدای یکتا دعوت می نماید. او در مجموع به حقانیت اسلام پی برد و تصمیم گرفت نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) رفته و مسلمان شود. در آن هنگام پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) در خانه ارقم بن ابی ارقم بود و عده ای از مسلمان نیز در اطراف او به آنجا پناه آورده بودند. عمار مخفیانه با رعایت احتیاط به سوی خانه ارقم به راه افتاد و علاقه مندی خود را به اسلام آشکار کرد. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز اسلام را بر او عرضه کرد و او در همان هنگام مسلمان شد. یک روز در محضر پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) ماند و به خانه خود رفت و پدر و مادر و برادرش را نیز به اسلام دعوت کرد. بسیاری از منابع معتقدند و تصریح دارند که بعضی از آیات قرآن در مدح عمار نازل شده است. مانند آیه ی: «الّا مَن اکرهَ و قَلبه مُطمئنّ بالایمان؛ به جز آنها که تحت فشار واقع شده اند در حالی که قلب شان آرام و با ایمان است.» جمیع مفسرین اجماع دارند که این آیه در مورد عمار نازل گردیده است. سخنان رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) درباره او بسیار زیاد است و حاکی از جلالت مقام و بلندی مرتبه ی او در دنیا و آخرت است. از جمله آنجا که آن حضرت (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: «سراسر وجود عمار سرشار از ایمان است.» و جای دیگر فرمود: «از سر تا قدم عمار مملو از ایمان است و ایمان با گوشت و خون او آمیخته است.»
شکنجه عمار و خانواده اش
عمار از جمله مستضعفانی بود که کافران وی را عذاب می دادند و پدر و مادر و خاندانش را به شکنجه های سخت گرفتار می کردند. بزرگان قبیله ی «بنی مخزوم» دستور می دادند که آنها را بگیرند و به بطحای مکه ببرند و در ریگ گرم آنها را می خواباندند و به انواع شکنجه ها عذاب می دادند. پس از آن که یاسر و سمیه در چنگال مشرکان به شهادت رسیدند، عمار همچنان در زیر شکنجه شدید به سر می برد. به او می گفتند: به محمد ناسزا بگو و عمار شکنجه ها را تحمل می کرد تا اینکه دست به تقیه زد و خواسته مشرکان را انجام داد؛ ولی قلبش سرشار از ایمان بود. بعضی عمار را غیابانه محکوم کردند؛ ولی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) از او طرفداری کرد و فرمود: «قلب عمار سراسر از ایمان است.»
هجرت به مدینه
...