مشربه ام ابراهیم

[ویکی فقه] یکی از مکان هایی که در روایات معصومین ع به زیارت و نماز خواندن در آن سفارش شده است مسجد و «مَشْربه امّ ابراهیم» می باشد.
مَشْربه؛ یعنی بستان یا زمین نرمی که گیاه به راحتی در آن می روید. به زمینی هم که در میان آن تپه بلندی واقع شود، یا غرفه و بنایی در آن باشد، اطلاق می شود. مشربه باغی بوده که در میان آن صفه یا غرفه ای بوده و در این محل ماریه قبطیه، ابراهیم فرزند رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را به دنیا آورده است.

موقعیت جغرافیایی مَشْربه ام ابراهیم
این مشربه در شمال منطقه بنی قریظه، در حرّه شرقی واقع است؛ جایی که به آن دشت نیز می گویند.
باغستانِ مورد نظر، در زمان ورود اسلام به مدینه، متعلق به مُخَیریق یهودی بود. زمانی که جنگ احد رخ داد، وی به یهودیان گفت: بر اساس معاهده ما با محمّد، باید به کمک او بشتابیم. آنان گفتند: امروز روز شنبه است. مُخَیریق سخن آنان را نپذیرفت و شمشیر برداشت و به پیامبرعنوان پیوند(صلی الله علیه وآله) پیوست. وی به هنگام حرکت گفت: اگر من کشته شدم، هرچه دارم از آنِ محمد است. او در اُحد کشته شد و رسول خدا(صلی الله علیه وآله) درباره اش فرمود: «مُخَیْرِیق خَیر یَهُود» بدین ترتیب اموال و زمین های او در اختیار پیامبر(صلی الله علیه وآله) قرار گرفت.

معرفی ماریه قبطیه
ماریه قبطیه، زنی شایسته بود که مقوقس حاکم مصر، همراه پاسخ نامه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) برای دعوت او به اسلام، خدمت آن حضرت فرستاد. همراه وی، خواهر او با نام سیرین نیز فرستاده شد که حضرت او را به همسری حسّان بن ثابت درآورد. رسول خدا(صلی الله علیه وآله) این زن را که زنی زیبا و متدیّن بود، ابتدا در یکی از خانه های حارثة بن نعمان که در نزدیکی مسجد بود، جای داد. پس از چندی، حفصه همسر دیگر حضرت، از روی حسادت، به آزار وی پرداخت و همین سبب شد تا آن حضرت، ماریه را در مشربه، که در منطقه عالیه یا عوالی مدینه قرار داشت، سکونت دهد؛ جایی که به نام ماریه، که مادر ابراهیم بود، به مشربه امّ ابراهیم معروف گردید. پس از آن، هر از چندی حضرت به دیدار او می رفت. ابن سعد، از حسادت عایشه نسبت به ماریه نیز سخن گفته است.

شان نزول آیات ابتدایی سوره تحریم
...