سوره انسان

[ویکی فقه] سوره انسان هفتاد و ششمین سوره قرآن می باشد.
سوره انسان یا «سوره دهر» یا «سوره هل اتی» به هفتاد و ششمین سوره قرآن اطلاق می شود. از این سوره در باب صلات سخن رفته است.
وجه تسمیه سوره انسان
قرآن کتاب هدایت و موضوع هدایت، انسان است. «انسان» جدای از الفاظ مترادف آن، به تنهایی ۶۵ بار در قرآن آمده است. موضوع بحث در این سوره به ویژه در آیه نخست آن (هل اتی علی الانسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا)؛ «انسان» است. از آن جا که محور این سوره، «انسان» و عمل و اخلاص و ایثار و عاقبت کار او در قیامت و نعمت های خوب برای نیکان است، به سوره «انسان» نامگذاری شده است.
محتوای سوره انسان
این سوره در آغاز، خلقت انسان را بعد از آن که نامی از او در میان نبود، خاطرنشان می سازد؛ و در ادامه، به خلقت انسان و قرارگرفتن او بر سر دو راهی «شکر» و «کفران» اشاره می کند. و سپس می فرماید که خدای تعالی او را به راهی که تنها راه اوست هدایت کرد، حال یا این انسان شکر هدایتش را می گزارد، و یا کفران می کند. آن گاه می فرماید برای کافران انواعی از عذاب و برای ابرار الوانی از نعمت آماده کرده، و اوصاف آن نعمت ها را در طی هجده آیه شرح می دهد، و همین دلیل است بر اینکه مقصود اصلی هم بیان همین نعمت ها بوده؛ و پس از بیان اوصاف آن نعمت ها، روی سخن را به رسول گرامی خود نموده می فرماید:قرآن نازل شده از ناحیه اوست، و مایه تذکر بشر است، پس باید که در برابر حکم پروردگار خود صابر باشد، و هوا و هوس های کفار را پیروی نکند، و باید که پروردگار خود را صبح و شام به یاد بیاورد و برای او شب ها به سجده بیفتد، و شبی طولانی تسبیح گوید.
محل نزول سوره انسان
...