روز عرفه

wikishia: عید نامیده نشده است. در این روز حجاج در نزدیکی مکه توقف می کنند و بعضی از مراسم حج را به جا می آورند. روز قبل از عید قربان.
روز عرفه، روزی است که خدا بندگانش را به عبادت و طاعت خویش دعوت کرده و سفره های جود و احسانش را برای آنان گسترده و شیطان در این روز خوارتر و حقیرتر و رانده تر و خشمناک تر از روزهای دیگر است و روایت شده که حضرت زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم درخواست کمک می کرد، به او فرمود: «وای بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست می کنی؟! و حال آنکه برای بچه های در رحم، در این روز امید می رود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند».
حاجت خواستن از غیر خدا در روز عرفه مکروه است.
خواندن صد رکعت نماز برای کسی که در عرفات است با حمد و توحید و ختم آن با آیة الکرسی، مستحب است.
از مناسک حج، وقوف به عرفات از ظهر روز نهم ذی الحجه تا غروب آفتاب است. جمع بین نماز ظهر و عصر در اول وقت برای کسی که در عرفات است، استحباب دارد. در این صورت، اذان نماز عصر ساقط خواهد بود؛ لیکن در این که سقوط آن به نحو رخصت است یا عزیمت، اختلاف می باشد. بنابر قول به عزیمت، اذان نماز عصر مشروعیت ندارد بلکه بدعت و حرام است.
مستحب است محرم پس از بستن احرام، تلبیه را تکرار کند لیکن به تصریح برخی بر کسی که احرام حج بسته، واجب است ظهر روز عرفه تلبیه را قطع کند.
مستحب است امیر الحاج در روز عرفه برای حاجیان سخنرانی کند و آنها را با اعمال و مناسک آشنا سازد. بر حاجی مستحب است شب عرفه به منی رفته تا طلوع فجر در آنجا بیتوته نماید و به طاعت الهی ـ از قبیل نماز، دعا و ذکر ـ مشغول گردد.
بشر و بشیر پسران غالب اسدی روایت کرده اند، که بعد از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات خدمت حضرت امام حسین علیه السلام بودیم، پس با گروهی از اهل بیت و فرزندان و شیعیان با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه خود بیرون آمدند و در سمت چپ جبل الرّحمه ایستادند و روی مبارک خویش را به سوی کعبه نمودند و دستهای مبارک را روبروی صورت خود به دعا بلند کرد مانند مسکینی که طعام طلبد، در حالی که قطرات اشک از چشمان مبارکش بر رخسار شریفش می ریخت، دعای عرفه را انشا فرمود.