روز ترویه

روز ترویه روز هشتم ذیحجه است و علت نام گذاری این روز، بدان جهت است که در منا و عرفات آب وجود ندارد و حاجیانی که قصد وقوف در منا و عرفات را دارند، باید از مکه برای خویش آب تهیه کرده و به همراه خود ببرند و چنین حالتی را ترویه می نامند.
روز عرفه
در این روز حاجیان خانه خدا، مراسم حج تمتع و حج اکبر را آغاز می کنند.
این روز، از روزهای مهم ذیحجه است و بر اساس روایتی از جعفر صادق، روزه گرفتن در آن، کفاره ۲ سال آدمی است. این روز همچنین روز آغاز حرکت کاروان حسین پسر علی از مکه به سمت کربلا می باشد.

[ویکی فقه] هشتم ذی الحجه، روز ترویه است و این روزی است که حجاج نیت حج تمتع می نمایند و محرم شده، از مکه به سمت منا حرکت می نمایند و شب را در آنجا بیتوته می کنند و صبح عرفه به جانب عرفات رهسپار می گردند.
ترویه در لغت به معانی زیر آمده است:سیراب کردن، سیراب گردانیدن، کسی را بر روایت شعرداشتن، در کاری اندیشه کردن، اندیشیدن در کار و نگریستن پایان آن و تعجیل نکردن در جواب.
نام گذاری
درباره وجه تسمیه روز ترویه به روایاتی توجه کنید:در علل الشرایع در سر نامیدن این روز به ترویه حدیثی از امام صادق (علیه السلام) که راوی می گوید: از حضرت پرسیدم چرا روز ترویه را روز ترویه نامیده اند؟حضرت فرمود: زیرا در عرفات آب نبود و حاجی ها روز هشتم ذی الحجه از مکه آب برمی داشتند و به عرفات می بردند و برخی از ایشان به بعضی دیگر می گفتند: تروّیتم، تروّیتم (سیراب شدید، سیراب شدید)؛ لذا به خاطر همین، روز هشتم را روز ترویه نامیدند. باز نقلی دیگر آمده است که زمانی که ابراهیم (علیه السلام) مأمور شد خانه کعبه را بسازد، مکان آن را نمی دانست؛ در نتیجه خداوند جبرئیل (سلام الله علیه) را نازل کرد تا مکان خانه را برای ابراهیم مشخص کند و خداوند تعالی پایه های کعبه را از بهشت نازل فرمود و حجرالاسود نیز نازل شد. سپس ابراهیم برای کعبه دو در قرار داد، دری در سمت مشرق و دری در سمت مغرب که مستجار نامیده می شود. وقتی ساخت کعبه به اتمام رسید، ابراهیم و اسماعیل حج به جا آوردند و جبرئیل در روز هشتم ذی الحجه (روز ترویه) بر آن دو نازل شد و گفت برخیزید و آب جمع آوری کنید؛ چون در زمین عرفات آبی وجود ندارد. به همین دلیل این روز، روز ترویه (یعنی ذخیره کردن آب) نامیده شد. سپس ابراهیم گفت: «پروردگارا! این شهر را محلی امن قرار بده و اهل آن را از میوه ها بهره مند کن...». امام صادق (علیه السلام) فرمود: منظور از بهره مندی از ثمرات، ثمره قلوب یعنی محبت مردم و تمایل آنها نسبت به مکه است تا به سوی آن بروند. همان طور که آشکار شد، وجه تسمیه یوم الترویه یا روز ترویه در کلام امامان معصوم (علیهم السلام)، برداشتن و ذخیره کردن آب در روز هشتم ذی الحجه است.از ابن عباس نقل شده که حضرت ابراهیم (علیه السلام) در خواب دید که فرزندش را سر می برند. «فاصبح بروی یومه اجمع؛ پس صبح بیدار شده و همه آن روز را می اندیشید» که آیا خواب او امری است از جانب خدا یا نه؟ ازاین رو آن روز ترویه نامیده شد؛ پس از آن در شب دوم در خواب دید، «فلّما اصبح عرف انّه من الله؛ چون صبح شد، دانست که آن از جانب خداست»؛ ازاین رو آن روز عرفه نامیده شد.
منزلت روز ترویه
روز ترویه یکی از ارزشمندترین روزهای زمان برشمرده شده است که خود آداب و اعمالی مخصوص دارد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) فرمود: خدای تبارک و تعالی از هر چند چهار شماره برگزید؛ از فرشتگان، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و از پیغمبران چهار نفر برای مبارزه به وسیله شمشیر: ابراهیم و داوود و موسی و من (پیامبر) و از خاندان ها چهار خاندان که فرمود: خاندان آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید و از شهرها، چهار شهر برگزید و فرمود: سوگند به تین و زیتون و طور سینین و این بلد امین؛ پس مقصود از تین، مدینه است و از زیتون، بیت المقدس و از طور سینین، کوفه و از بلدالامین، مکه و از زن ها، چهار زن برگزید: مریم و آسیه و خدیجه و فاطمه (سلام الله علیها) و از اعمال حج، چهار عمل را برگزید: قربانی کردن و صدا به لبیک بلند کردن و احرام و طواف و از ماه ها، چهار ماه که ماه های حرام اند، برگزید: اعمال رجب و شوال و ذی القعده و ذی الحجه و از روزها، چهار روز برگزید: روز جمعه و روز ترویه (هشتم ذی الحجه) و روز عرفه و روز عید قربان. شیخ صدوق در امالی آورده است که از جمله اعمال مستحبی حج، اینکه روز ترویه از هنگام زوال شمس تا شب را درک کند، تمام حج تمتع را درک کرده است. براساس این روایات منزلت روز ترویه تا جایی است که درک آن مساوی با درک تمام حج انگاشته شده است؛ چراکه روز ترویه در اصل آماده شدن برای ورود به عرفات و عید قربان است.
اعمال روز ترویه
...